Choroba okluzyjna jest zaburzeniem pracy elementów tworzących układ stomatognatyczny, czyli zębów, mięśni żucia i stawów skroniowo-żuchwowych. Jej konsekwencje nie odnoszą się tylko do startego szkliwa. Schorzenie to można również podejrzewać, jeśli zęby się łamią lub często bez powodu pojawia się ból stawów skroniowo-żuchwowych i głowy.
– Najczęściej występujące objawy okluzji to zgrzytanie zębami, wychylenie zębów do przodu, trzaski w stawach, przeskakiwanie w stawie skroniowo-żuchwowym, odczuwalne napięcie mięśni twarzy, bóle głowy oraz ścieranie się i kruszenie zębów. Starte szkliwo można poznać po kolorze – normalny ząb ma z zewnątrz biały odcień, zaś zębina, czyli wewnętrzna warstwa, jest koloru żółtego. Jeśli zauważymy u siebie tę drugą warstwę, niezwłocznie udajmy się do specjalisty – mówi dentystka Dorota Stankowska.

O przyczyny choroby okluzyjnej nadal toczą się dyskusje, ponieważ istnieje wiele teorii jej powstawania. Przyjmuje się, że powodem nieprawidłowego zwarcia zębów mogą być czynniki genetyczne lub środowiskowe, takie jak: nieprawidłowe ustawione zęby, krzywo wyrzynające się ósemki, niedopasowane wypełnienia zębowe, nieodpowiedni kształt plomb, braki zębowe, przesuwanie się zębów, wady szkieletowe oraz stres i związany z nim bruksizm (ten problem dotyczy ok. 10-15 proc. populacji).

Aby nie dopuścić do powstania choroby okluzyjnej lub zmniejszyć jej konsekwencje dla zdrowia zębów, należy:

• leczyć wady zgryzu;

• leczyć bruksizm;

• niwelować niezdrowe nawyki, np. ogryzanie ołówka;

• wymienić źle dopasowane plomby dentystyczne i protezy na nowe;

• uzupełnić luki po utraconych zębach;

• dbać o prawidłową postawę podczas stania i siedzenia.

Źródło: „Polska Głos Wielkopolski”