Proteza szkieletowa to ruchome uzupełnienie o konstrukcji akrylowo-metalowej, które pacjent może samodzielnie wyjąć z jamy ustnej. W przypadku braków ograniczonych jest protezą ozębną, zaś w przypadku braków nieograniczonych protezą ozębnowo-śluzówkową. Jej zadaniem jest odbudowa brakujących zębów lub znaczonych bądź zanikłych tkanek podłoża protetycznego. Podłożem dla protezy szkieletowej jest nieruchoma część błony śluzowej podniebienia i wyrostków zębodołowych. Uzupełnienie to zaopatrzone jest w elementy, które umożliwiają przenoszenie na kości sił żucia przez okostną i ozębną zębów oporowych.

Protezy szkieletowe cechują się dużą wytrzymałością mechaniczną oraz dobrym mocowaniem na zębach, przez co nie powodują większego dyskomfortu podczas użytkowania. Wadą jest widoczność metalowych klamer, głównie w odcinku przednim, co negatywnie wpływa na odbiór estetyczny uzupełnienia. Dodatkowo mogą pojawiać się napięcia wytwarzane względem zębów filarowych, które najczęściej są spowodowane złym projektem klamer.

Użytkownik takiego rozwiązania protetycznego zobowiązany jest do ścisłego przestrzegania zasad higieny jamy ustnej, ponieważ w przeciwnym razie może szybko rozwinąć się próchnica w pozostałych naturalnych zębach.