Ceramika dentystyczna to jedna z najpowszechniej stosowanych substancji przy odtwarzaniu braków w uzębieniu. Cechują ją biokompatybilność, odporność chemiczna oraz niska porowatość. Obecnie wyróżniamy kilka rodzajów ceramiki dentystycznej:

• Ceramika tradycyjna, zwana też warstwową – technik dentystyczny wypala kolejne pokłady ceramiki na platynowej, cienkiej folii. Warstwowa struktura końcowego produktu pozwala uzyskać barwę oraz transparencję zbliżone do wartości tych cech, które charakteryzują tkanki w jamie ustnej. Wadą takiego wypełnienia jest stosunkowo niska wytrzymałość na zginanie oraz duża kruchość.

• Ceramika lana, inaczej ceramika szklana – w 55% składa się z kryształków ceramicznych, resztę natomiast stanowi faza szklana. W laboratorium najpierw wykonywana jest forma z wosku odlewanego, wygrzewana w piecu a następnie umieszczana w piecu z wirówką, gdzie następuje faktyczne odlewanie. Wypełnienia wykonane tą metodą znane są z tzw. „efektu kameleona” – to charakterystyczna zdolność do pochłaniania światła odbitego z sąsiednich zębów, dzięki czemu proteza przyjmuje dokładnie taki sam kolor.

• Ceramika infiltrowana szkłem, inaczej ceramika spiekana. Technik dentystyczny w pierwszej kolejności wykonuje podbudowę z tlenku glinu (III) na specjalnej ogniotrwałej bazie. Następnie podbudowa ta jest wygrzewana w piecu, gdzie masa ulega niewielkiemu skurczeniu, lecz pojawiają się w niej pory, które później są infiltrowane szkłem o barwie zębów pacjenta. Tak wykonane wypełnienie cechuje duża wytrzymałość na zginanie, a także niska podatność na ścieranie oraz małe przewodnictwo cieplne.