Cukrzyca jest chorobą, która wyraźnie manifestuje swoją obecność w jamie ustnej. Zmiany obserwowane są na śluzówce jamy ustnej oraz w przyzębiu. Ma również wpływ na stan zdrowia zębów, choć choroba działa tu pośrednio – poprzez zmianę właściwości śliny oraz duże stężenie glukozy w ślinie i w wydzielinie kieszonek dziąsłowych. U dzieci chorych na cukrzycę obserwuje się niedorozwój szkliwa, natomiast u osób z długo trwającą cukrzycą notuje się hipermineralizację szkliwa.

Błona śluzowa jamy ustnej jest kilkakrotnie częściej narażona na zakażenia grzybicze, zmiany nieżytowe, zakażenia kącików ust, liszaje, leukoplakie i zmiany na języku (tzw. język geograficzny), obserwowana też bywa pękająca, szkarłatna powierzchnia śluzówki. Przyczyną częstszego pojawiania się zmian chorobowych na śluzówce jest zgrubienie śródbłonka naczyń włosowatych. Powoduje to zakłócenie wymiany gazowej, utrudnienia w usuwaniu produktów przemiany materii oraz zaburzenie sprawności immunologicznej.

Chorujący na cukrzycę mają głębsze patologiczne kieszonki dziąsłowe i wyższy stopień utraty kości wyrostka zębodołowego. Obserwowane są także zapalenia dziąseł (głównie u dzieci) i przyzębia oraz polipy dziąsłowe.

Źródło: Opracowanie własne