Leczenie kanałowe wiąże się w pewnych przypadkach z podawaniem antybiotyków. Stomatolog może zastosować antybiotykoterapię w leczeniu endodontycznym w następujących sytuacjach:

• leczniczo – leki podaje się, kiedy konwencjonalne leczenie zębów z martwą miazgą nie przynosi efektu;

• profilaktycznie – kiedy pacjent ma kłopoty z odpornością organizmu, nerkami, sercem lub jest leczony steroidami, albo też w jamie ustnej pojawia się ostry stan zapalny (szczególnie ropny). Antybiotyki w tym systemie podaje się albo po leczeniu endodontycznym, albo też przed jego rozpoczęciem – aby uniknąć niebezpieczeństwa związanego z przedostaniem się bakterii do krwiobiegu podczas wykonywania zabiegu (zjawisko to zwane jest bakteriemią).

Choć antybiotyki zabezpieczają ustrój przed atakiem bakterii, nie są one alternatywą dla samego leczenia kanałowego – choćby z tej przyczyny, że leki te nie wpływają znacząco na bakterie żyjące we wnętrzu kanałów korzeniowych. Z tego powodu dentysta musi bardzo dokładnie oczyścić kanał z chorej tkanki i wydezynfekować go, aby usunąć znajdujące się w nim drobnoustroje. Antybiotyki stanowią zatem bardzo skuteczne wspomaganie leczenia kanałowego, ale ich stosowanie nie zastępuje procesu oczyszczania kanałów ze zmienionej chorobowo treści.

O zastosowaniu antybiotyków w procesie leczenia kanałowego albo też przed jego rozpoczęciem zawsze decyduje stomatolog, opierając się na wynikach badań oraz na informacjach zebranych podczas wywiadu i badania diagnostycznego.

Źródło: Opracowanie własne