Lakowanie (uszczelnianie). Jest to zabieg profilaktyczny, który powinno się wykonać w okresie sześciu miesięcy po wyrznięciu się zęba. Zabieg jest bezbolesny. Rozpoczyna się od oczyszczania i opracowania powierzchni zęba. Potem pokrywa się go lakiem, czyli odpowiednim materiałem, który chroni przed powstawaniem płytki nazębnej.

Przeważnie lakuje się trzonowce i przedtrzonowe stałe, a także trzonowce mleczne, głównie w szczelinach i bruzdach, a więc miejscach, które najtrudniej oczyścić i w których najczęściej rozwija się próchnica.

Wyróżniamy:

• lakowanie proste – na miejscach nie objętych próchnicą,
• lakowanie poszerzone – na szczelinach zajętych próchnicą; lakuje się tylko miejsca przebarwione, chore wypełnia się w tradycyjny sposób.

Lakierowanie. Jest to zabieg polegający na pokryciu szkliwa lakierem, w skład którego wchodzą jony fluoru. Jony te, wbudowując się w tkankę, czynią ząb bardziej odpornym na próchnicę i czynniki zewnętrzne.

Przed zabiegiem ząb czyszczony jest specjalną pastą, a następnie osuszany. Nakłada się na niego lakier, który schnie 1–2 minuty. Przez kolejne 2 godziny pacjent nie powinien jeść ani pić, a przez 24 godziny myć zębów, aby lakier nie został usunięty.

Lakierowanie stosuje się na zębach mlecznych i stałych, na wszystkich powierzchniach. U dzieci wykorzystuje się często lakiery kolorowe.

Remineralizacja. Jest to wbudowywanie wapnia w uszkodzone szkliwo. Remineralizacja jest możliwa tylko w początkowym stadium rozwoju próchnicy. Powtarza się ją co kilka dni. U niektórych osób (szczególnie tych odpornych na próchnicę) proces ten dokonuje się samoistnie dzięki oddziaływaniu śliny.