W dniu 16 lipca 2007r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 czerwca 2007 r. w sprawie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych (Dz. U. Nr 124, poz. 867 ). Rozporządzenie określa rodzaje umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych, w których można uzyskać świadectwo, potwierdzające specjalne umiejętności oraz kwalifikacje, jakie powinien posiadać lekarz zamierzający odbyć szkolenie, a także tryb przygotowywania i zatwierdzania programów szkoleń, przeprowadzania egzaminu i szczegółowe warunki i tryb uznawania szkoleń odbytych za granicą. Przepisy rozporządzenia pod pojęciem lekarza odnoszą się również lekarza dentysty.

Szczegółowy wykaz umiejętności z zakresu wyższych dziedzin medycyny stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia i w zakresie specjalizacji stomatologicznych wymienia:

• Implantologię stomatologiczną, która dostępna jest dla lekarzy i lekarzy dentystów posiadających tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny w zakresie - chirurgii stomatologicznej, ortodoncji, chirurgii szczękowo-twarzowej, periodontologii, protetyki stomatologicznej, stomatologii dziecięcej i stomatologii zachowawczej z endodoncją, a także dostępna dla wszystkich lekarzy dentystów posiadających 2-letni staż pracy związany z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

• Radiologię szczękowo-twarzową dostępną dla lekarzy i lekarzy dentystów posiadających tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny w zakresie wszystkich specjalności lekarsko-dentystycznych, radiologii i diagnostyki obrazowej, chirurgii szczękowo-twarzowej. Dostępna jest także dla innych lekarzy po odbyciu szkolenia według zasad określonych w rozporządzeniu.

Lekarz, który pragnie odbyć szkolenie w celu uzyskania świadectwa potwierdzającego specjalne umiejętności z zakresu implantologii stomatologicznej czy radiologii szczękowo-twarzowej musi posiadać prawo wykonywania zawodu lekarza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny lub stomatologii, określone powyżej.

W celu uzyskania świadectwa umiejętności należy odbyć szkolenie, programy szkoleń opracowuje komisja programowa dla danej umiejętności, w skład, której wchodzi 4 lekarzy posiadających świadectwo umiejętności lub tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej, w tym co najmniej dwóch członków towarzystwa naukowego właściwego dla danej dziedziny medycyny posiadających stopień naukowy doktora habilitowanego w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej, przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej posiadający świadectwo umiejętności lub tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej, konsultant krajowy w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej lub jego przedstawiciel posiadający świadectwo umiejętności lub tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej, przedstawiciel Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej CMKP.

Program szkolenia opracowany przez komisję i zredagowany przez CMKP, zgodnie z zasadami dydaktyki i metodologii kształcenia, Dyrektor CMKP przedstawia niezwłocznie do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia. W celu uzyskania wpisu na listę podmiot ubiegający się o jego uzyskanie przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia za pośrednictwem CMKP dokumentację potwierdzającą spełnienie wymagań określonych w art. 17 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Po zakończeniu szkolenia lekarz, w celu przystąpienia do Państwowego Egzaminu Umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielenia określonych świadczeń zdrowotnych, zwanego dalej PEU, składa do Centrum Egzaminów Medycznych, wniosek o dopuszczenie do PEU, zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, kopię prawa wykonywania zawodu, dowód wniesienia opłaty.

Egzamin przeprowadzany jest w zależności od potrzeb, jednak nie rzadziej niż dwa razy do roku.

PEU dla każdej dziedziny składa się z dwóch części - egzaminu teoretycznego i egzaminu praktycznego. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany w formie testu albo egzaminu ustnego w zakresie określonym w programie szkolenia. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany przed egzaminem praktycznym i jego pozytywny wynik stanowi warunek dopuszczenia do egzaminu praktycznego. Egzamin dla danej specjalności odbywa się jednocześnie w całym kraju, a uważa się go za zdany z wynikiem pozytywnym, jeżeli lekarz uzyska co najmniej 60 % poprawnych odpowiedzi.

Wysokość opłaty za przeprowadzenie egzaminu wynosi 700 zł, a opłata za wydanie świadectwa wynosi 50 zł.

Źródło: Opracowanie własne