Z analizy orzecznictwa sądowego i interpretacji izb skarbowych wynika, że nie w każdym przypadku dentysta będzie musiał na paragonie doliczyć podatek VAT w wysokości 23 procent. Z aktów prawnych wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi związane z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, poprawą i przywracaniem zdrowia. Bardzo istotny jest cel wykonania usługi i on też często ma znaczenie decydujące o tym, czy podatek zostanie naliczony, czy też nie. „Rzeczpospolita” przytacza kilka przykładów:

• Wybielanie zębów – do ceny należy doliczyć 23-proc. podatek VAT, ponieważ usługa wybielania ma charakter bardziej kosmetyczny niżeli służący profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu i przywracaniu zdrowia. Opinię taką wyraziła Izba Skarbowa w Poznaniu w odpowiedzi na pytanie podatnika z 12 kwietnia 2011 (ILPP1/443-309/11-2/BD).
• Prace protetyczne – podlegają zwolnieniu z podatku VAT, ponieważ służą przywracaniu funkcjonalności narządu żucia, zatem spełniają kryteria celu profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania i poprawy zdrowia, oraz mieszczą się w pojęciu „dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze”, które zawarte są w art. 43 ustawy o VAT. Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 4 października 2011 (ILPP2/4431140/11-4/SJ) stwierdziła, że skoro usługi protetyczne służą celowi wymienionemu w ustawie o VAT, to podlegają pod zwolnienie z VAT, a rodzaj i cena użytych materiałów nie mają przy tym znaczenia.
• Wady zgryzu – usługa leczenia wad zgryzu podlega pod zwolnienie z VAT, ponieważ specjaliści ortodonci wykonują prace w celu terapeutycznym. Izbę Skarbową w Poznaniu przekonały argumenty, że wady zgryzu to konsekwencja zespołu zaburzeń całego układu stomatognatycznego, a nieleczone - prowadzą do poważnych komplikacji zdrowotnych w postaci próchnicy, chorób przyzębia i dalszych zaburzeń w układzie stomatognatycznym.

Lekarz, który niezbyt często wykonuje zabieg wybielania zębów lub inne usługi obciążone podatkiem VAT, najczęściej nie musi rozliczać tego podatku - o ile mieści się w kryterium dochodowym, które przyzwala na podmiotowe zwolnienie z VAT, czyli jeśli w poprzednim roku podatkowym wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie 150 tys. zł. Zwolnienie to traci moc w chwili przekroczenia wartości 150 tys. zł. Do kwoty tej nie wlicza się kwoty podatku, odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych z podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
Źródło: „Rzeczpospolita”