Prawidłowa komunikacja między pacjentem a dentystą to co najmniej połowa sukcesu w skutecznym leczeniu chorób jamy ustnej. Wielu pacjentów przychodzi do dentysty z lękiem lub bez przekonania w istnienie skutecznego leczenia.

Zadaniem dentysty jest:

• stworzenie przyjaznej atmosfery w gabinecie, m.in. poprzez przekazywanie właściwych emocji i ujawnianie pozytywnych cech osobowości;

• przełamanie strachu pacjenta;

• przekazanie pacjentowi informacji o stanie zdrowia jego jamy ustnej i o wpływie toczących się chorób na cały organizm;

• przedstawienie metod leczenia (zalet i wad oraz ewentualnego ryzyka podejmowanych działań); w przypadku gabinetu prywatnego – również o kosztach zabiegu lub leczenia;

• poinformowanie o konsekwencjach niepodjęcia działań w kierunku wyleczenia schorzenia.

   

Porozumiewanie się stomatologa z pacjentem odbywa się w płaszczyźnie:

• werbalnej – informacja kształtowana i przekazywana słowem;

• niewerbalnej – wszystko, co przekazuje dodatkowe informacje o rzeczywistych lub ukrytych intencjach: całokształt zachowania, tonacja głosu, mimika twarzy, gesty; również strój, sposób obchodzenia się z urządzeniami stanowiącymi wyposażenie gabinetu, organizacja pracy oraz podejście do zatrudnionego personelu medycznego.

Komunikacja niewerbalna jest ważnym sposobem na poznanie pacjenta przez lekarza (i odwrotnie również).

Cechy dobrego komunikowania się:

• empatia w stosunku do pacjenta – życzliwe traktowanie i zrozumienie trapiących go dolegliwości oraz bóli czy lęków, co zazwyczaj wywala w pacjencie chęć otwartej rozmowy z dentystą, pozytywnie wpływa na przełamanie zahamowań psychologicznych u pacjenta i łagodzi stres spowodowany wizją nieprzyjemnego leczenia; w początkowej fazie komunikowania się dentysta powinien być nastawiony na słuchanie i odbiór bodźców werbalnych oraz niewerbalnych, wysyłanych przez pacjenta;

• zwrotność komunikatów – lekarz musi mieć pewność, że informacje są przez pacjenta nie tylko odbierane, ale i rozumiane - to szczególnie ważne, gdy podjęte leczenie nie przyniesie spodziewanych efektów: jeśli pacjent dobrze zrozumiał istotę informacji przekazanych wcześniej przez lekarza i uświadomił sobie ryzyko ewentualnego niepowodzenia, wówczas poczucie krzywdy i rozgoryczenie, a nawet złość, skierowane w stronę dentysty, będą mniej intensywne lub nie pojawią się wcale;

• zgodność przekazów werbalnych i niewerbalnych – wszelka niezgodność pojawiająca się w tych dwóch płaszczyznach komunikowania się zostaje szybko wyłapana przez bacznego obserwatora; lub rodzi się podświadome odczucie niedopasowania zachowania do deklaracji słownych, co wzbudza podejrzliwość w stosunku do partnera w rozmowie;

• fachowość, rzeczowość i przystępność informacji kierowanych do pacjenta – żaden pacjent nie ma obowiązku posiadania znajomości specjalistycznego języka medycznego; trudne słownictwo zniechęca do rozmowy i deprymuje drugą stronę.

W komunikacji dentysta – pacjent niebagatelną rolę odgrywają: emocje obu stron,osobowość stomatologa i empatia. Wypadkowa tych wartości oraz profesjonalizm dentysty gwarantują pełen sukces w relacjach z pacjentem.

Źródło: Opracowanie własne