Polerowanie akrylu składa się z trzech różnych faz.

Pierwsza to obróbka frezem lub kamieniem (warto zaznaczyć, że w przypadku akryli polimeryzowanych na zimno lepiej jest użyć frezów z grubszymi nacięciami i mniejszą prędkością obrotową prostnicy).

Na drugi etap składa się polerowanie materiału za pomocą naturalnego pumeksu bądź jego syntetycznych odpowiedników – to najmniej przyjemny etap dla technika dentystycznego czy stomatologa, ponieważ podczas obróbki drobiny materiału polerskiego są wszędzie. Należy też pamiętać o regularnej wymianie pumeksu, ponieważ podczas polerowania naprawianej bądź korygowanej protezy mikroorganizmy z jej powierzchni przenoszą się na powierzchnię pumeksu. Używane protezy to siedlisko wielu mikroorganizmów i z tego powodu – potencjalne źródło zakażeń.

Trzeci etap polerowania akrylu to dokładne umycie jego powierzchni z resztek pumeksu oraz zastosowanie bawełniaka. Można też użyć niewielkiej ilości pasty polerskiej. Nie należy zbytnio naciskać na powierzchnię protezy podczas polerowania, ponieważ zbyt mocne dociśnięcie akrylu do powierzchni szczotki może spowodować jego nadtopienie wskutek ciepła, które powstaje w wyniku tarcia polerki o akryl.