W stomatologii, która unowocześnia się najdynamiczniej ze wszystkich dziedzin nauk medycznych, nie ma miejsca na działanie zgodnie z zasadą, że jeżeli coś się nie zepsuło, to nie należy tego naprawiać. Wprawdzie wahanie odnoszące się do próbowania nowych rzeczy może być u niektórych osób przeszkodą do wprowadzenia zmian, ale nawet jeżeli stomatolog nie lubi ponoszenia ryzyka, to wyjście z tak zwanej strefy komfortu (czyli z pracy na materiałach i technologiach, które bardzo dobrze zna) prędzej czy później będzie konieczne. Powodem będzie konieczność zaoferowania pacjentom nowoczesnych usług i pozostanie tym samym konkurencyjnym podmiotem na rynku.

Naukowcy określili trzy istotne czynniki, które motywują dentystów do wybrania konkretnego materiału lub technologii spośród wielu różnych propozycji, jakie są im przedstawione w sytuacji, kiedy w planach jest unowocześnienie oferty gabinetu stomatologicznego, poszerzenie zakresu usług czy postawienie na jeszcze lepszą jakość produktów oferowanych pacjentom. Są to: koszt niepowodzenia, bariera wejścia (czyli koszt vs zmiana rutyny zespołu), akceptacja pacjenta.

Czynnik ekonomiczny, czyli opłacalność wprowadzenia zmian, ma tu kluczowe znacznie.