Sytuacja z dostaniem się do stomatologa wygląda w niektórych rejonach kraju tragicznie. Stan ten najciężej odczuwają niepełnosprawni oraz osoby starsze. W niektórych gminach nie ma żadnego gabinetu stomatologicznego, który ma podpisany kontrakt z NFZ. Taka sytuacja panuje, np. w Kruszwicy, gdzie żaden ze stomatologów nie podpisał kontraktu z Funduszem. W tej sytuacji kruszwiczanie, jeśli nie stać ich na wydatek rzędu co najmniej kilkudziesięciu złotych na wizytę prywatną, jadą do Inowrocławia.

W wielu regionach kraju czas oczekiwania na wizytę u protetyka wynosi około roku. W tym czasie osoby bezzębne muszą obyć się bez protezy. W pewnych miastach działają gabinety stomatologiczne, w których można prawie bez kolejki umówić się na wizytę w sprawie wykonania nowej protezy, ale np. w warmińsko – mazurskim średni czas oczekiwania na zaprotezowanie to ok. 300 dni. Z danych NFZ wynika, że tak długi czas oczekiwania to średnia dla tego województwa.

By dzieci niepełnosprawne mogły skorzystać z usług dentysty, rodzice często muszą pokonywać kilkadziesiąt kilometrów w jedną stronę, jadąc do ośrodka w dużym mieście. Ciężko upośledzonym dzieciom nie da się wyleczyć zębów bez narkozy. Jeśli niepełnosprawne umysłowo maluchy cierpią na ból zębów, to z powodu zbyt małej ilości środków przeznaczonych na refundację leczenia takich dzieci skazuje się je na wielomiesięczne życie z bólem, który uśmierza się środkami farmakologicznymi. Dla takich pacjentów nie ma za bardzo wyjścia w postaci prywatnej wizyty i ulżenia dziecku w bólu nawet za odpowiednią zapłatą. Nie wszyscy dentyści chcą zaopiekować się upośledzonym dzieckiem; nie wszyscy też mają gabinet przystosowany do przeprowadzania zabiegów w narkozie.

Pracownicy NFZ zapewniają o sukcesywnym zwiększaniu środków na leczenie osób niepełnosprawnych lub na dział protetyki. Tymczasem pacjenci, i to ci najsłabsi: niepełnosprawni oraz osoby starsze, cierpią i walczą z dysfunkcjami narządu żucia. Kosztem swojego zdrowia ogólnego.

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, „Gazeta Współczesna”