Listę międzynarodowych kodów jednostek chorobowych wprowadzono, by uprościć i ujednolicić system oznaczeń chorób stosowanych w wielu krajach i ułatwić pracę wszystkim związanym z medycyną: od lekarzy po pracowników administracji. Okazuje się jednak, że lista swoje, a życie i praktyki medyków swoje. I tak np. stomatolodzy deklarują czasem, iż leczą swoich pacjentów na ... cholerę. Bynajmniej nie dlatego, że chory rzeczywiście zgłosił się do dentysty z typowymi objawami tej groźnej choroby, ale ponieważ cholera figuruje jako pierwsza na liście międzynarodowych kodów jednostek chorobowych.

Od lipca 2008 r. placówki służby zdrowia mają się obowiązkowo rozliczać z NFZ na podstawie międzynarodowych kodów chorób. Ma to wpłynąć na lepszą kontrolę wydatków z tytułu usług objętych kontraktem z Funduszem, zmniejszyć ilość niepotrzebnych pobytów obserwacyjnych w szpitalach oraz polepszyć weryfikację dokumentacji medycznej w przypadku wątpliwości etyczno – prawnych. Okazuje się, że wpisany kod schorzenia często nie odpowiadał zastosowanemu leczeniu. Np. pacjent z podejrzeniem wstrząsu mózgu, pozostawiony na kilkudniowej obserwacji szpitalnej, nie miał wykonanej tomografii komputerowej ani konsultacji neurologicznej. Dobrze, jeśli pacjent po obserwacji (bez wykonanych wskazanych badań) wychodzi w lepszym stanie do domu. Gorzej, gdy wraca po jakimś czasie w stadium zagrożenia życia, a z dokumentacji medycznej nie wynika, iż wcześniej był już leczony czy poddawany obserwacji z tytułu podejrzenia konkretnej choroby. Tak się zdarzyć może, gdy lekarz zamiast właściwego kodu, wpisze coś innego. Często też pacjenci z prywatnej służby zdrowia trafiają do jednostek posiadających kontrakt z NFZ bez wykonanych badań i wówczas trzeba je wykonywać na koszt ubezpieczenia.

- Z kierunkiem zmian proponowanych przez NFZ się zgadzam. Katalog, na podstawie którego się rozliczamy, wymaga zmian, jest zbyt rozdrobniony. Powinniśmy jednak mieć więcej czasu, by się do niego przygotować. Lepiej nie wprowadzać takich zmian w środku roku – mówi dyrektor jednego z gdańskich szpitali.

Źródło: „Rzeczpospolita”