Z niedawno opublikowanych wyników badań, które zostały przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych, dowiadujemy się, że dzieci z wyższym stężeniem niektórych substancji chemicznych we krwi są bardziej narażone na ubytki. Chore zęby są konsekwencją działania związków zawierających grupy polifluoroalkilowe oraz perfluoroalkilowe. Substancje te jeszcze niedawno były wykorzystywane w wielu obszarach produkcji – od naczyń z powłoką zapobiegającą przywieraniu produktów spożywczych, poprzez dywany, aż po tekturę.

Z ubytkami w szkliwie spowodowanymi próchnicą silnie związany jest szczególnie kwas perfluorodekanowy. Dzieje się tak, gdyż jest to długa cząsteczka z wieloma mocnymi wiązaniami chemicznymi, która dłużej pozostaje w środowisku i w związku z tym może mieć bardziej negatywne konsekwencje zdrowotne, w tym – może powodować próchnicę zębów.

W badaniach innych wykazano ponadto, że kwas ten może zakłócać prawidłowy rozwój szkliwa, co przekłada się na nieodpowiednią twardość zębów i zwiększoną podatność na próchnicę.