Nowoczesna stomatologia wykorzystuje różne narzędzia i urządzenia do badania powierzchni szkliwa. Jednym z najnowocześniejszych i najbardziej czułych jest spektroskopia Ramana. Wykorzystuje się ją do wczesnego wykrywania próchnicy zarówno w zębach mlecznych, jak i stałych. Jest to narzędzie dokładne i znikomo wrażliwe na stopień uwodnienia tkanek. Dzięki bardzo wysokiej rozdzielczości obrazu (ok. 1 μm) można uzyskać bardzo dokładny obraz różnic wynikających ze zmian w budowie chemicznej, uszkodzeń mechanicznych lub defektów genetycznych szkliwa. Można również dzięki spektroskopii Ramana uzyskać informacje na temat przebiegu remineralizacji szkliwa, a dzięki analizie wybranych pasm można z kolei pozyskane informacje spożytkować do zidentyfikowania zębów zdrowych i chorych. Jest to najważniejsza dla stomatologii możliwość tego typu spektroskopii. Próchnicę zęba rozpoznaje się po zmianie intensywności pasm, braku uporządkowanej struktury w szkliwie i zmianie anizotropii polaryzowalności. Metoda umożliwia też charakteryzowanie następujących składników tkanek: amidy I- i III-rzędowe, jony wapnia, węglany, dzięki czemu jest wysoce użytecznym narzędziem do

oceny kondycji strukturalnej analizowanego materiału biologicznego.

Źródło: Opracowanie własne