Na ostatnim Światowym Zgromadzeniu Zdrowia zaprezentowano problemy zdrowia jamy ustnej. W raporcie wskazano, iż:

• leczenie schorzeń jamy ustnej to czwarty najbardziej kosztowny problem leczniczy na świecie;

• alarmująco nasila się zachorowalność na schorzenia jamy ustnej – w tym onkologiczne;

• promocja zdrowia to strategia efektywna finansowo i jest nierozerwalnie związana z dbałością o kondycję ogólną, ponieważ zdrowe zęby i wnętrze jamy ustnej to mniejsze ryzyko wystąpienia chorób ogólnoustrojowych i spadku jakości życia;

• choroby jamy ustnej najbardziej obciążają kraje biedne; państwa bogate, które wdrożyły i realizują programy profilaktyki stomatologicznej, ponoszą znacznie niższe koszty późniejszego leczenia schorzeń wnętrza ust;

• schorzenia jamy ustnej najbardziej dotykają osoby starsze, szczególnie te, które mieszkają w krajach biednych, lub w których nie realizuje się programów profilaktycznych.

Profilaktyka stomatologiczna, czyli nieskomplikowane i mało kosztowne działania zapobiegające rozwojowi chorób jamy ustnej, to gwarant obniżenia wydatków na późniejsze leczenie stomatologiczne.

Tymczasem w Polsce:

• 60% pacjentów nie korzysta z usług stomatologii publicznej;

• wydatki publiczne na stomatologię w przeliczeniu na jednego mieszkańca to ok. 20 zł/rok ;

• stomatologia publiczna jest w formie szczątkowej: wskaźnik dentystów pracujących w publicznej stomatologii to 0,6% na 10 mieszkańców;

• ponad połowa 3-latków ma przynajmniej 3 zęby do leczenia;

• świadomość rodziców małych dzieci o konieczności wizyt kontrolnych u dentysty jest szokująco niska;

• co czwarty 18-latek ma usuniętego przynajmniej jednego zęba.

Niewprowadzanie i nierealizowanie programów profilaktycznych jest zwykłą niegospodarnością. By obniżyć koszty leczenia stomatologicznego należałoby:

• wprowadzić spójną politykę zdrowotną, w której profilaktyka będzie jednym z priorytetów;

• podnieść nakłady na publiczną służbę zdrowia;

• opracować standardy profilaktyczne i lecznicze w podstawowej opiece zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą szkolną, oraz programy zdrowotne dla grup ryzyka;

• wrócić do szkolnej opieki stomatologicznej i od najmłodszych lat prowadzić edukację jak dbać o zęby;

• wdrożyć program edukacyjny dla rodziców dzieci w wieku przedszkolnym, dotyczący zapobiegania próchnicy.

Źródło: „Służba Zdrowia”