Kompozyty to materiały, w których dochodzi do znakomitego mariażu frakcji organicznej z nieorganiczną. Ich głównymi składnikami są: organiczna macierz polimerowa, cząstki wypełniacza nieorganicznego oraz czynnik łączący i system typu inicjator-akcelerator.

• Faza organiczna – stanowi spajającą matrycę, w którą wbudowane są elementy nieorganiczne. Zajmuje ok. 20-30 proc. objętości materiału. W jej składzie znajdują się:

  - żywice – różne ich rodzaje, z przewagą typu Bis-GMA i bimetakrylopoliuretanowych;

  - związki regulujące przebieg procesu polimeryzacji – inicjatory, przyspieszacze i inhibitory (te ostatnie zapobiegają samorzutnej polimeryzacji kompozytu);

  - barwniki i pochłaniacze promieni UV – zapewniające trwałość efektu kosmetycznego protezy lub wypełnienia.

• Faza nieorganiczna – to ok. 60-80 proc. objętości suchego materiału, przy czym jeden z największych jej udziałów (bo ponad 80 proc.) znajduje się w kompozytach hybrydowych. Stosuje się tu krzemiany, fosforany, szkła i ditlenek krzemu – w postaci okruchów, odłamków, płytek czy proszku. Zadaniem wypełniacza jest zapewnienie wymaganych właściwości fizycznych oraz estetycznych kompozytu. W zależności od wielkości ziaren wypełniacze dzieli się na:

  - makrowypełniacze - cząstki o wielkości 0,2-70µm;

  - mikrowypełniacze – cząstki dwutlenku krzemu o wielkościach 0,007-0,04µm.

• Czynnik wiążący – chemicznie spaja fazę organiczną z nieorganiczną; dzieje się to poprzez silanizację powierzchni wypełniacza, czyli pokrycie jej warstwą krzemoorganicznego związku, silanu.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”