Fluoryzacja kontaktowa to zabieg nakładania lub nasycania płytki zębowej związkami zwierającymi fluor. Przeprowadza ją stomatolog, który najpierw czyści szkliwo z osadu, a potem nakłada na nie preparat z fluorkiem sodu (np. Duraphat) albo piankę z fluorem (np. Neutral Floam). Kolejnym etapem jest założenie na uzębienie na kilka minut nakładki w kształcie szyny. W tym czasie cząstki fluoru wnikają w szkliwo i wzmacniają je. Jest to tzw. remineralizacja szkliwa.

Fluoryzację kontaktową można przeprowadzać raz na 6 miesięcy: u dzieci - zaczynając od chwili, gdy pojawią się pierwsze zęby stałe, oraz u dorosłych – pod warunkiem, że wszystkie zęby są wyleczone lub zdrowe. Dzieciom najczęściej aplikuje się fluor w postaci pianki.

Fluoryzacja zawsze musi być skonsultowana ze stomatologiem. Jest to szczególnie ważne w przypadku dzieci - może się bowiem okazać, że nie ma potrzeby jej wykonywania, bo młody człowiek przechodzi regularne zabiegi uzupełniania fluoru w szkole lub przedszkolu.

Źródło: „Poradnik Domowy”