• Zanim substancja intensywnie słodząca, która ma zastąpić cukier w żywności lub nadać produktowi słodki smak, zostanie dopuszczona do obrotu, podlega wnikliwej ocenie pod względem bezpieczeństwa przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). Natomiast samo dopuszczenie substancji słodzącej do użytkowania nie oznacza, że przestaje się ją obserwować – podlega ona bowiem stałemu monitoringowi i ponownej ocenie w związku z nowymi wynikami badań lub kiedy pojawiłyby się jakiekolwiek wątpliwości dotyczące bezpieczeństwa jej stosowania.

• W Polsce kwestie dotyczące dopuszczenia substancji słodzących do użytku regulowane jest przez rozporządzenie Ministra Zdrowia z 22 listopada 2010 r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych. Określa ono wykaz substancji dodatkowych, które mogą być wprowadzone do obrotu i stosowane w żywności zgodnie z ich funkcjami technologicznymi oraz szczegółowe warunki ich stosowania, w tym rodzaj środków spożywczych, w których mogą być stosowane, oraz ich dopuszczalne maksymalne poziomy.

• Na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności, substancje słodzące nie mogą być dodawane do żywności przeznaczonej dla małych dzieci i niemowląt.

• W naszym kraju do stosowania dopuszczono następujące substancje słodzące: acesulfam K, aspartam, sól aspartamu i acesulfamu, kwas cyklaminowy i jego sole (sodową oraz wapniową), neohesperydynę DC, neotam, sacharynę i jej sole (sodową, potasową oraz wapniową), sukralozę i naturalne - taumatynę.

Źródło: „Przemysł Spożywczy”