Kiedy w jamie ustnej pojawia się korona zęba, głęboko w dziąsłach toczy się długotrwały proces kształtowania i rozwoju korzenia zębowego. Zwany jest on apeksogenezą i trwa mniej więcej 3 lata. Aby przebiegał prawidłowo, ważne jest zdrowie miazgi znajdującej się w kanałach korzeniowych i w komorze zęba. Apeksogeneza jest stymulowana przez brodawkę zębową, cement korzeniowy, ozębną, komórki macierzyste oraz pochewkę Hertwiga.

W sytuacji, kiedy bakterie zaczynają niszczyć ząb, pojawia się w nim próchnica, która z czasem prowadzi do nieodwracalnego zapalenia albo martwicy miazgi. W takiej sytuacji konieczne jest całkowite usunięcie miazgi z chorych zębów, ponieważ stanowi ona aktywne źródło zakażenia dla całego organizmu. Niestety, wraz z usunięciem miazgi likwiduje się możliwość rozwoju korzenia zębowego. W związku z powyższym, aby zachować możliwość kontynuacji apeksogenezy, dąży się do przeprowadzenia zabiegów, dzięki którym będzie można zdrową część miazgi pozostawić, gdyż miazga niedojrzałego zęba ma duże zdolności regeneracyjne – znajduje się w niej sporo składników komórkowych o takim właśnie potencjale.

Ponieważ dzięki właściwościom biologicznym miazgi istnieje możliwość kontynuowania procesu kształtowania i rozwoju korzenia w młodym zębie pomimo zainfekowania go próchnicą, ważne jest, aby jak najszybciej dziecko u stomatologa miało oczyszczony ząb z chorej tkanki. To umożliwi odpowiednie jego zaopatrzenie i kontynuację procesu apeksogenezy.

Jeśli miazga zęba jest już tak zniszczona, że całą trzeba usunąć, dentysta w zależności od warunków jakie zastanie w zębie, może wykorzystać jeden z dwóch rodzajów leczenia: apeksyfikację lub rewaskularyzację.