Usuwanie zębów może mieć miejsce jedynie w ściśle określonych przypadkach. O ekstrakcji zawsze decyduje ortodonta, który ocenia, jak wykonanie tej czynności lub zaniechanie jej wykonania może wpłynąć na rozwój uzębienia i leczenie istniejącej już wady zgryzu.

• Nie usuwa się zębów mlecznych – o ile nie ma ku temu przesłanek w postaci np. zaawansowanej próchnicy i ryzyka rozsiania bakterii z chorego zęba po całym organizmie.

• Ekstrakcja zęba mlecznego jest konieczna, kiedy wyrzynający się ząb stały nie ma miejsca na właściwe ulokowanie się w łuku zębowym, lub kiedy zachodzi patologiczne cofanie się wyrżniętego już zęba od płaszczyzny zgryzu.

• Czasem dokonuje się ekstrakcji seryjnej mleczaków, która polega na umyślnym, sterowanym usuwaniu zębów, wykonywanym w ściśle określonej kolejności, by zapewnić miejsce wychodzącym zębom stałym. Zabiegi wymagają dużego doświadczenia od przeprowadzającego je dentysty.

• Ekstrakcja zębów stałych ze wskazań ortodontycznych poprzedzona musi być zawsze bardzo dokładną analizą warunków anatomicznych i morfologicznych występujących u pacjenta. Jest to zabieg, którego skutki są nieodwracalne z powodu tego, iż usuwane są zęby stałe. Dokonuje się jej, kiedy w jamie ustnej pacjenta znajdują się zęby nadliczbowe, zatrzymane, wyraźnie pogarszające warunki zgryzowe; wskazaniem są też stłoczenia zębów i dysproporcje w liczbie zębów szczęki górnej i dolnej.

Źródło: Opracowanie własne