Podział ze względu na stadium rozwoju:

• Próchnica początkowa – pierwszy etap rozwoju próchnicy. Powstaje tzw. biała plama próchnicowa, czyli zmętnienie szkliwa, które nie wymaga jeszcze interwencji stomatologa, jedynie odpowiedniej profilaktyki fluorowej (wbudowywania wapnia w uszkodzone szkliwo - remineralizacji). Jest więc ona odwracalna.

• Próchnica powierzchniowa – powstaje ubytek w szkliwie (nieodwracalne zniszczenie tkanki).

• Próchnica średnia – próchnica dochodzi do zębiny, która przybiera brązowy lub czarny kolor.

• Próchnica głęboka – ubytek dociera do miazgi zębowej, powodując ból i często wytworzenie ropnia. Następuje obumieranie nerwów i całego zęba. Może ona prowadzić do stanów zapalnych jamy ustnej (np. dziąseł, szczęk).

W miejscu, w którym rozwija się próchnica obserwuje się początkowo białawokredowe przebarwienie oraz szorstką powierzchnię szkliwa. Następnie zmiana przybiera kolor żółty, brązowy, a w ostatnim stadium rozwoju – czarny.

• Ostra – występuje najczęściej u osób młodych, które mają słabo zmineralizowane szkliwo. Rozwija się bardzo szybko.

• Przewlekła – występuje najczęściej u osób dorosłych; rozwija się wolno. Zębina w pobliżu szyjki zęba lub na bocznych zębach przednich przybiera kolor czarny lub czarnobrązowy.

• Zatrzymana – jest to próchnica, której szybki proces rozwoju został z niewyjaśnionych przyczyn zatrzymany.

• Kwitnąca – jest to próchnica obejmująca kilka zębów i rozwijająca się bardzo szybko w miejscach, w których występuje ona rzadko. Jej przyczynami mogą być na przykład: jedzenie dużej ilości słodyczy, wrodzone wady budowy zęba.

Podział ze względu na umiejscowienie:

• Próchnica pierwotna – pojawiająca się pierwszy raz w danym miejscu.

• Próchnica wtórna – występuje obok wypełnienia lub korony protetycznej, jest wynikiem błędu stomatologa podczas pierwszego leczenia.

• Nawrót próchnicy – występuje pod wypełnieniem lub koroną protetyczną.