Pomimo rozwoju technologii, metale i ich stopy wciąż są używane w protetyce dentystycznej. Stosowanie stopów w uzupełnieniu protetycznym niesie ryzyko:

1. Dla użytkownika protezy:

• Organizm ludzki działa dzięki zmianom potencjału elektrycznego i zachowaniu dynamicznej równowagi chemicznej, a płyny ustrojowe mają właściwości elektrolitów. Są to warunki sprzyjające pojawianiu się korozji elementów metalowych, a co za tym idzie – zaburzania istniejącej harmonii jonowej w płynach i uwalniania do ustroju cząstek metali, które tworzą protezę. Udowodniono, że nawet kilkunastogodzinny kontakt śliny z metalem może źle wpływać na zdrowie użytkownika i przyczyniać się do powstania ogólnoustrojowych chorób, bóli, dyskomfortu lub znacznego pogorszenia samopoczucia.

• Powstanie niesprzyjających warunków zdrowotnych, kiedy użytkownik protezy wykonanej ze stopów metalowych ma w organizmie zaimplantowane inne elementy z metalu (np. protezy biodrowe). Płyny ogólnoustrojowe są elektrolitami i łączą ze sobą poszczególne struktury ludzkiego ciała w nierozerwalną całość – z tego powodu istnieje ryzyko wystąpienia korozji stopów budujących implant.

2. Dla samej protezy – wprawdzie podczas wytwarzania nadaje się jej strukturę austenityczną, odporną na korozję, ale ciągły kontakt ze śliną, która jest stale odnawiającym się elektrolitem (dobowa produkcja śliny wynosi ok. 1000 – 1500 ml) powoduje powstanie korozji powierzchniowej protezy. Wiąże się to z naruszeniem ochronnej powierzchni i sprzyja odkładaniu płytki bakteryjnej, co negatywnie wpływa na zachowanie zdrowia wnętrza jamy ustnej. Wżery korozyjne niszczą też estetykę uzupełnienia i powodują osłabienie łączenia z warstwą licującą.

Wobec powyższych zagrożeń stosowanie stopów metalowych w protezowaniu powinno być przemyślane i dostosowane do potrzeb konkretnego pacjenta, z położeniem nacisku na właściwe zaprojektowanie używanych materiałów, poznanie specyfiki organizmu przyszłego użytkownika oraz ocenę pola protetycznego. Protetyk opracowujący stop do uzupełnienia powinien pamiętać o starej, ale prawdziwej zasadzie: by unikać stosowania kilku tworzyw metalicznych naraz, a przy komponowaniu materiału brać pod uwagę ewentualne implanty, które przyszły użytkownik protezy ma wszczepione w ciało.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”