Szacuje się, że prawie 70% wszystkich materiałów, które są przekazywane do laboratoriów protetycznych, posiada skażenie mikrobiologiczne przez rozmaite drobnoustroje. Najczęściej notowane jest skażenie przez patogeny z rodzajów: Streptococcus, Staphylococcus, Actinomycetes, Antitratust, Pseudomonas, Enterobacter, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae. Dezynfekcja protez, wycisków i wszelkich materiałów, które miały kontakt ze śliną, krwią, płytką bakteryjną pacjenta, jest więc konieczna. Jest postępowaniem, którego cel to unicestwienie czynników patogennych – bakterii, grzybów, wirusów – aby zapobiec rozprzestrzenianiu się zakażenia. Do jej przeprowadzenia wykorzystuje się przede wszystkim środki fizyczne lub chemiczne. Nie zapewnia ona jednak – w przeciwieństwie do sterylizacji – wyeliminowania form przetrwalnikowych drobnoustrojów.

W laboratoriach protetycznych zastosowanie znajdują klasyczne środki dezynfekujące, ale coraz więcej uwagi poświęca się nowym metodom likwidującym zagrożenia mikrobiologiczne w postaci promieniowania ultrafioletowego czy fal radiowych.

Warto pamiętać, że skuteczność dezynfekcji nie zależy tylko i wyłącznie od właściwości preparatu bądź zastosowanej metody, ale również od rodzaju materiału, który poddawany jest temu postępowaniu. Dlatego ważne jest umiejętne dobranie odpowiedniej metody dezynfekcji do odkażanej powierzchni, gdyż maksymalizuje to skuteczność usunięcia czynników patogennych.