Pierwsze dwudziestolecie ubiegłego wieku to czas wielu przemian – również w stomatologii. Leczenie zębów w II Rzeczpospolitej przebiegało dwutorowo:

1. Na katedrach stomatologicznych we Lwowie, Krakowie i Warszawie – specjalizację stomatologiczną zdobywali tam nieliczni lekarze po ukończeniu studiów lekarskich ogólnych.

2. W warszawskim Państwowym Instytucie Dentystycznych – choć była to wyższa szkoła zawodowa, nie posiadająca uprawnień ośrodka akademickiego, stamtąd właśnie pochodziła większość kadry polskich dentystów. Przejściowo PID przemianowano nawet na Akademię Stomatologiczną.

Planowano uruchomienie specjalistycznych studiów dentystycznych z prawdziwego zdarzenia, ale kandydatów nie pociągała specjalizacja stomatologiczna: katedry były fatalnie wyposażone, a warunki do odbywania stażu nie zachęcały do pracy. Pod koniec pierwszego dwudziestolecia ubiegłego wieku ani w Wilnie, ani w Poznaniu nie funkcjonowały zakłady kształcące dentystów. Planowano jedynie otwarcie specjalistycznej placówki na Uniwersytecie w Poznaniu.

Zastój przerwało wystąpienie Antoniego Perlińskiego, znanego stomatologa, który na łamach „Kroniki Dentystycznej” w 1928 r. zaproponował utworzenie w Poznaniu uczelni wzorowanej na warszawskim PID-zie, w której w krótkim czasie można by było wykształcić pierwsze kadry stomatologów. A. Perliński rzeczowo uargumentował swoją propozycję. O powstanie uczelni kształcącej polskich dentystów zabiegał już bowiem od wielu lat. Swoje propozycje opierał na własnym doświadczeniu zawodowym – był m.in. asystentem Polikliniki Instytutu Dentystycznego we Wrocławiu. Rzeczowa argumentacja, zaangażowanie i doświadczenie nie pomogły jednak w przeforsowaniu pomysłu kształcenia rodzimych stomatologów według wzorca niemieckiego. Decydenci przyklasnęli wzorcom austriackim.

W Poznaniu powstała szkoła wzorowana na doświadczeniach ze Lwowa i Krakowa. Sprawami organizacyjnymi zajął się Józef Jarząb, były asystent prof. Antoniego Cieszyńskiego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, lansującego przyjętą koncepcję nauczania polskich dentystów. Poznańska Katedra Stomatologiczna na Wydziale Lekarskim została otwarta w czerwcu 1929 r. Była to nowocześnie wyposażona placówka oświatowo – badawczo – rozwojowa. W ciągu 12 lat jej funkcjonowania wykształciło się w niej 1200 polskich dentystów.

Źródło: „Gazeta Lekarska”