Przeprowadzone badania wskazują, że fluor nie pozostaje bez wpływu na zdrowie ogólne. Fluor, oprócz silnego powinowactwa do dihydroksyapatytów budujących szkliwo zębowe, oddziaływuje na szereg procesów, zachodzących w organizmach.

1. Układ kostny – fluor podawany w niewielkich dawkach, sprzyja mineralizacji kości, stymuluje produkcję komórek kościotwórczych (nawet u osób starszych). Zwiększenie dawek może jednak zaburzać równowagę biochemiczną procesu odnawiania kości i wytwarzania struktur krystalicznych. A to z kolei powoduje obniżenie wytrzymałości tkanki kostnej.

2. Tworzenie nowotworów – istnieją przesłanki, sugerujące, że fluor może indukować i wspomagać wzrost oraz proliferację komórek osteosarcomy (nowotworu złośliwego kości).

3. Układ nerwowy – z badań chińskich uczonych wynika, że nadmiar fluoru może powodować obniżenie zdolności intelektualnych.

4. Fluor może modyfikować poziom niektórych hormonów i wpływać na pracę tarczycy – tak sygnalizują wyniki niektórych eksperymentów, ale wymagają one jeszcze potwierdzenia.

Póki co, wyniki badań, potwierdzające negatywny wpływ fluoru na nasze zdrowie i oficjalne raporty powinny skłonić do zmiany postrzegania tego pierwiastka jako pozbawionego wad. Niewątpliwą zaletą fluoru jest to, że wzmacnia szkliwo i dzięki temu przyczynia się do redukcji zmian próchniczych.

Woda jest wzbogacana we fluor w dawkach dużo mniejszych niż sugerowane maksimum, ale doliczenie do dziennej porcji przyswajanego fluoru ilości spożywanych w pokarmach i połykanych (szczególnie przez dzieci) razem z pastą, powoduje, że ludzie początku XXI wieku i żyjący w rejonach, gdzie woda jest fluorkowana, narażani są na nadmierne spożycie tego pierwiastka.

Amerykańskie badania produktów spożywczych wykazały, że głównym źródłem fluoru w produktach żywnościowych jest woda, stosowana na wielu etapach produkcji i przyrządzania potraw. W Polsce zawartość fluoru w wodzie pitnej jest na poziomie nieszkodliwym dla organizmu.

Źródło: „Świat Nauki”