Choroby przyzębia manifestują się zapaleniem tkanek miękkich i twardych, które podtrzymują zęby. Zapalenie przyzębia pojawia się wskutek utrzymywania się biofilmu w obszarze poddziąsłowym. Z czasem ostra reakcja zapalna przechodzi w stan przewlekły i doprowadza to utraty kości i tkanki łącznej, które utrzymują zęby w stabilnej pozycji. Skutkiem tego są ruchomość zębów i ich przemieszczanie się. Długotrwałe i nieleczone stany zapalne przyzębia prowadzą z kolei do utraty zębów.

W destrukcji tkanek pośredniczącą częściowo bakterie jamy ustnej, jednak w 80% za zniszczenia odpowiedzialne są reakcje immunologiczne organizmu osoby dotkniętej zapaleniem przyzębia.

Warto pamiętać, że częstość występowania zapalenia przyzębia wzrasta wraz z wiekiem i jest wyższa u mężczyzn, a szczyt występowania notuje się między 5. a 7. dekadą życia. Choroba poważniej dotyka osoby o niższym statusie społeczno-ekonomicznym. Za najważniejsze czynniki ryzyka zapalenia przyzębia uznaje się niedostateczną lub niesystematyczną higienę jamy ustnej, powiązania z chorobami kardiometabolicznymi, palenie tytoniu, otyłość, złą dietę i brak aktywności fizycznej.