Choroby przyzębia są drugą po próchnicy zębów jednostką chorobową pod względem częstości występowania u ludzi na całym świecie. Kliniczna diagnostyka chorób przyzębia oparta jest na:

• oględzinach jamy ustnej, jakich dokonuje dentysta podczas wizyty;

• pomiarach parametrów biologicznych, takich jak: głębokość sondowania kieszonek dziąsłowych, kliniczne położenie przyczepu dziąsłowego, recesja dziąsła, szerokość dziąsła skeratynizowanego;

• ocenie występowania krwawienia z dziąseł podczas sondowania, szorstkości powierzchni cementu, ruchomości zębów i otwartych furkacji (anatomicznych przestrzeni międzykorzeniowych, które charakterystyczne są dla zębów wielokorzeniowych).

• analizie zdjęć rentgenowskich lub obrazu 3D z tomografu.

W oparciu o informacje uzyskane w wywiadzie i po analizie wyników badań stomatolog diagnozuje konkretną chorobę przyzębia bądź tkanek wokół implantów.