Szynoprotezy to modyfikacje protez szkieletowych. Stosuje się je po to, by z łuku zębowego, w którym notuje się i redukcję tkanek, i braki w uzębieniu, uczynić na nowo jednostkę czynnościową, biorącą udział w procesie rozdrabniania i żucia pokarmu.

Rolą szynoprotez jest:

• odbudowa braków zębowych

• przywrócenie funkcjonalności łuku zębowego

• doprowadzenie do tego, że ułożone w łuku zęby będą podlegać w miarę równomiernym obciążeniom i będą elementami współpracującymi ze sobą.

Szynoprotezy wskazane są w przypadku:

• znacznej redukcji podparcia tkankowego w resztkowym uzębieniu;

• kiedy podparcie ozębnowe nie jest silnie zredukowane, ale występują liczne braki zębowe, przy których zastosowanie innego rozwiązania protetycznego nie pozwoliłoby osiągnąć zadowalających rezultatów przy stabilizowaniu reszty istniejącego uzębienia;

• w leczeniu protetycznym periodontopatii.

Protezy te likwidują stany zgryzów patologicznych, które powstają pod wpływem braków zębowych i związanych z tym zaników tkanek.

Przed przystąpieniem do wykonania szynoprotezy specjalista dokładnie zapoznaje się z warunkami panującymi w jamie ustnej pacjenta: sprawdza stan tkanek, liczbę zębów i ich ruchomość oraz to, czy rozchwianie wynika z toczącego się procesu chorobowego, czy też jest efektem przeciążeń działających na zdrowe lecz mocno przerzedzone zęby – sił, które powstają podczas aktu żucia. W dalszej kolejności protetyk w razie konieczności szlifuje zęby, oczyszcza je z kamienia i nalotu nazębnego, a potem pobiera wycisk. Wycisk wędruje do pracowni technika dentystycznego; na jego bazie technik przygotowuje model protezy i właściwą szynoprotezę.

Źródło: Opracowanie własne