Mosty mają już ponaddwustuletnią historię. Implanty zaledwie półwieczną. Jednak zalety tych ostatnich są nie do przecenienia. Mosty, choć nadal popularne, nie umożliwią tak doskonałego odtworzenia utraconego uzębienia, jak jest to możliwe dzięki wykonaniu wszczepów. Specjaliści uważają, że protetyka XXI wieku powinna opierać się na implantach a nie na mostach.

Most przez ostatnie dwieście lat był jednym z podstawowych sposobów na uzupełnianie luk w łuku zębowym. Pierwsze próby takiego protezowania przeprowadzano z użyciem naturalnych zębów. Pozyskiwano je od niewolników, jeńców wojennych czy od biedoty i przywiązywano jedwabnymi nićmi do zębów sąsiadujących z luką. Było to rozwiązanie niepraktyczne i niebezpieczne dla zdrowia użytkownika owej protezy.

Pierwsze próby z użyciem konstrukcji przypominających mostki stomatologiczne zaczęto wykonywać na początku XIX wieku. Powodowały one rozwój zakażenia w jamie ustnej. Z tej przyczyny określano je jako „złote mauzolea nad masą sepsy”. Z czasem konstrukcję i zakładanie mostów udoskonalono; procedurę tę potrafi wykonać każdy dentysta.

Most umożliwia stosunkowo szybką i niekłopotliwą odbudowę uzębienia – wystarczą zaledwie trzy spotkania w gabinecie, by przywrócić pacjentowi piękny uśmiech. Czas trwałości mostów określa się na ok. 10-15 lat. Potem proteza nadaje się do wymiany. A sąsiadujące z nią zęby najczęściej do leczenia. Przygotowanie podłoża protetycznego przy zakładaniu mostu oznacza m.in. konieczność oszlifowania zębów otaczających lukę. To osłabia szkliwo - staje się ono bardziej podatne na próchnicę; tkanki przyzębia atakują zaś czynniki wywołujące stany zapalne.

Takich skutków niepożądanych protezowania nie wywołują implanty. Wszczep umieszcza się w luce, nie naruszając przy tym struktury zębów sąsiadujących z implantem.

Przy tak ewidentnych korzyściach wynikających z implantowania, trudno się dziwić stomatologom, że polecają wszczepy zamiast mostów. Wprawdzie cena implantu przewyższa cenę mostu, ale zachowanie zdrowia zębów sąsiadujących z luką jest wartością bezcenną.

Źródło: „Gazeta Wyborcza”