Leczenie niektórych schorzeń stomatologicznych wymaga umieszczenia chorego w szpitalu lub klinice – na podstawie skierowania wydanego przez lekarza prowadzącego dotychczasowe leczenie. Warto zatem wiedzieć, jakie są prawa pacjentów przebywających w szpitalach. Prawa te zapisane są w ustawie z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta. „Skierowanie na leczenie szpitale zachowuje swoją ważność do chwili realizacji. Do skierowania lekarz kierujący (np. rodzinny lub specjalista) powinien dołączyć także wyniki przeprowadzonych badań diagnostycznych, które były wykonane w celu wstępnego rozpoznania schorzenia. W przypadku zakwalifikowania pacjenta do przyjęcia na oddział szpitalny, a także na operację, dalsze badania są wykonywane już na zlecenie szpitala” - można przeczytać w „Dzienniku Gazecie Prawnej”.

Szpital ma prawo odmówić przyjęcia pacjenta posiadającego skierowanie:

• jeśli czyni tak z powodu braku wolnych miejsc, musi wskazać pacjentowi innego świadczeniodawcę oraz zapewnić transport chorego do tejże placówki;

• jeżeli odmowa jest podyktowana brakiem wskazań medycznych do objęcia leczeniem szpitalnym, pacjent musi otrzymać wskazówki odnośnie dalszego postępowania i leczenia, oraz otrzymać kartę informacyjną.

W sytuacji zagrożenia życia lub niebezpieczeństwa pogorszenia stanu zdrowia, szpital nie może odmówić przyjęcia chorego.

Podstawowe prawo pacjenta to prawo do informacji. Informacji o stanie zdrowia, zagrożeniach dla zdrowia lub życia powstających na skutek przerwania leczenia pacjent ma prawo żądać od lekarza oraz innych pracowników personelu medycznego. Prawo to wiąże się z prawem świadomego wyrażania zgody na planowane leczenie lub zabieg. Jednocześnie pacjent ma gwarancję, iż informacje o jego stanie zdrowia zostaną przekazane jedynie osobom, przez niego wskazanym. „Zgodnie z prawem zgoda pacjenta na ujawnienie informacji dotyczących jego osoby jest traktowana jako prawna podstawa uchylenia obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej przez pracowników medycznych” - wyjaśnia „Dziennik Gazeta Prawna”. By personel medyczny nie miał żadnych wątpliwości odnośnie tego, komu może udzielić informacji o stanie zdrowia chorego, najlepiej swoją wolę przekazać w formie pisemnego oświadczenia.

Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej. „To oznacza jednak tylko tyle, że może mu ją zapewnić np. członek rodziny lub inna bliska osoba. W takiej sytuacji personel oddziału musi wyrazić zgodę na obecność takiej osoby przy chorym. Jeżeli jednak rodzina chciałaby choremu zapewnić dodatkową opiekę wykonywaną przez pielęgniarkę, będzie to już usługa odpłatna” - wyjaśnia „Dziennik Gazeta Prawna”.

Pacjenci nie muszą zgadzać się na obecność osób trzecich w czasie badania lekarskiego. Jeśli pacjent jest małoletni lub ubezwłasnowolniony, zgodę lub sprzeciw wyrażają jego opiekunowie prawni. Obowiązkiem lekarza jest zaś wcześniejsze poinformowanie pacjenta o tym, iż przy badaniu będą obecni np. studenci. Pacjent może też nie zgodzić się na obecność kogoś z personelu medycznego – konieczne jest jednak rzeczowe uzasadnienie takiej decyzji.

„Nie jest konieczne uzyskanie zgody pacjenta na obecność tych osób, jeżeli wykonanie zabiegu medycznego jest niezbędne i wynika z toku leczenia, a obecność studentów jest ograniczona do >niezbędnego zakresu wynikającego z celów dydaktycznych<” - informuje „Dziennik Gazeta Prawna”. Pacjent ma prawo oczekiwać, iż lekarz będzie czuwał nad właściwym zachowaniem osób trzecich biorących udział w badaniu.

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”