Pacjentka jednej z zamojskich dentystek wywalczyła przed sądem odszkodowanie i zadośćuczynienie za błąd lekarski, którego skutkiem były wielomiesięczne kłopoty ze zdrowiem i dokuczliwy ból w okolicach szczęki.

Pacjentka w 2005 r. zgłosiła się na zabieg usunięcia zębów. Dentystka wyrwała kobiecie naraz dwie ósemki. Po zabiegu pacjentka odczuwała ogromny ból. Po dwóch tygodniach dentystka poleciła wykonać zdjęcie pantomograficzne obu szczęk – w jej opinii nie wykazało ono niczego niepokojącego, dlatego zaleciła pacjentce laseroterapię. Kiedy ta nie pomogła, dentystka założyła pacjentce szyny na obie szczęki. Kobieta w miesiąc po zabiegu udała się do innej dentystki, która na podstawie pantomogramu stwierdziła złamanie żuchwy – potwierdziła to diagnoza w lubelskim szpitalu. Okazało się też, że szyny również nie są prawidłowo założone. Przywracanie prawidłowego stanu szczęk trwało cztery miesiące.

Poszkodowana wniosła sprawę do sądu. Dentystka, pomimo tego, iż broniła się twierdzeniem, że zabieg wykonała zgodnie z zasadami sztuki medycznej, a na przebieg leczenia miała wpływ wada zgryzu II stopnia, będzie musiała zapłacić poszkodowanej 47 tys. zł. Biegły powołany przez sąd uznał bowiem, że popełniono błędy w sztuce leczenia: dentystka nie powinna była wyrywać obu ósemek naraz – pomimo nalegań pacjentki; również nie powiadomiła poszkodowanej przed zabiegiem o ewentualnych powikłaniach i nie uzyskała pisemnej zgody na planowany zabieg. Ponadto na zdjęciu rtg widoczne było złamanie żuchwy, którego pozwana nie rozpoznała i zastosowała nieprawidłowe leczenie w postaci ręcznie doginanych szyn nazębnych, nie sprzyjających w tych warunkach zrastaniu się złamania, co poskutkowało trwałym, 10% uszczerbkiem na zdrowiu, związanym z rozstrojem pracy nerwu zębodołowego. Powinna była zastosować tzw. pelotę - protezę akrylową w okolicy złamania części żuchwy, by unieruchomić odłamy kostne.

Sąd podkreślił w uzasadnieniu wyroku, że na wysokość zasądzonych kwot ma również wpływ postawa dentystki, która nie zrobiła nic, by ulżyć pacjentce w cierpieniu.

Źródło: „Rzeczpospolita”