• Implanty wymyślił szwedzki ortopeda, prof. Per Ingmar Brenemark, przy okazji badań nad mikrokrążeniem krwi w kościach królików. Profesor wszczepiał królikom tytanowe implanty; po zakończeniu badań nie dało się ich usunąć, ponieważ zrosły się z kośćmi.

• Odradza się implantowanie osób nie dbających o higienę jamy ustnej – zarówno przed jak i po zabiegu higiena powinna być utrzymywana na bardzo wysokim poziomie. Inaczej gojenie się rany będzie trwało dłużej; wzrasta też niebezpieczeństwo pojawienia się stanów zapalnych w okolicach wszczepu. Podobne ograniczenia dotyczą nałogowych palaczy – dym tytoniowy opóźnia gojenie się rany i sprzyja rozwojowi stanów zapalnych.

• Implanty są szczególnie polecane jako metoda protezowania dla osób z problemami ze strony układu pokarmowego. Na te schorzenia wyjątkowo często zapadają osoby starsze, często bezzębne, które niedokładnie rozdrabniają pokarm. Zbyt duże kęsy pokarmu drażnią delikatne struktury przewodu pokarmowego i powodują rozwój trudnych do wyleczenia stanów zapalnych. Zwykłe protezy gwarantują 30% siły żucia, implanty dają 100% - z tego powodu pokarm jest należycie rozdrabniany i nie trzeba rezygnować z przegryzania twardszych produktów.

• Przez ok. tydzień po wszczepieniu wkładu do kości nie należy wykonywać ciężkich prac fizycznych, uprawiać wyczerpujących sportów ani jeść ostro przyprawionych czy twardych pokarmów.

• Nie ma takiego zjawiska jak odrzucenie implantu – nawet jeśli wcześniej konieczne było przeprowadzenie leczenia uzupełniającego ubytki tkanki kostnej poprzez mikroprzeszczep tkanki własnej pacjenta pobranej z biodra albo brody. Pół roku od wszczepu implanty obrastają tkanką pacjenta.

Źródło: „Warszawska Gazeta”