Zęby pokryte szkliwem są najtwardszą strukturą organizmu, która jest odporna na wpływy czynników zewnętrznych i najmniej ulegają zmianom biologicznym pod ich wpływem w porównaniu do innych tkanek ciała. Ponadto zęby mogą dostarczać informacji o tożsamości danej osoby ze względu na ich unikalne cechy. Dzieje się tak, gdyż w przypadku zębów ich wzrost i rozwój, które są wskaźnikami szacowania wieku metrykalnego, kontrolowane są przez czynniki genetyczne w większym stopniu niż inne cechy organizmu, na które silny wpływ mają (poza informacją zawartą w DNA) także czynniki środowiskowe i związane ze stylem życia. Z tego powodu wiek zębowy wykazuje niewielkie różnice w porównaniu do wieku kości i innych części ciała.

Dokładność wyników uzyskanych na podstawie oszacowania wieku zależy jednak od zastosowanej metody. Najpowszechniej stosowana jest tu metoda radiograficzna ze względu na możliwość zastosowania u osób żywych i martwych oraz z uwagi na możliwość wykorzystania wykonanych w przeszłości zdjęć rtg (w tym radiogramu stomatologicznego). Z tego powodu oszacowanie wieku odgrywa istotną rolę w procesie identyfikacji ofiar klęsk żywiołowych i wypadków komunikacyjnych.