Hiperdoncja objawia się nadmiarem zębów. Jest to stosunkowo rzadkie zjawisko, występujące w 0,3-1,8% dzieci z uzębieniem mlecznym i 2-3,1% osób dorosłych z uzębieniem stałym. Częściej ujawnia się u kobiet niż u mężczyzn, a dodatkowe zęby przeważnie wyrastają sporadycznie.

Przypadłość ta nie ma jednolitego charakteru, dlatego wyróżnia się hiperdoncję rzeczywistą i rzekomą.

• Hiperdoncja rzeczywista dotyczy osób z uzębieniem stałym. Zęby mogą wyglądać zwyczajnie, jednak zdarza się, że zbudowane są w sposób nieprawidłowy. Najczęściej dotyczy siekaczy – w hiperdoncji rzeczywistej ustawione są one ściśle obok siebie. Jeśli mają prawidłową budowę anatomiczną i nie przeszkadzają w normalnym funkcjonowaniu, nie trzeba ich usuwać. Zdarza się – rzadziej – że nadprogramowe zęby wyrastają między przednimi zębami górnymi czy dolnymi. Spotyka się też przypadki, kiedy zęby dodatkowe wyrastają od strony policzków oraz języka.

• Hiperdoncja rzekoma – to pozorny i przejściowy wzrost liczby zębów, spowodowany przez pojawianie się zębów stałych pomimo ciągłej obecności zębów mlecznych. W tym przypadku zęby mleczne nie wypadają, zaś zęby stałe rozwijają się pod nimi.