Osteoporoza, inaczej zrzeszotnienie kości, to schorzenie, które powoduje osłabienie struktury kości, a przez to aktywnie wpływa na jej wytrzymałość i inne parametry mechaniczne. Z tego powodu u pacjentów z osteoporozą jeszcze nie tak dawno temu nie mocowano implantów. Jednak rozwój systemów implantologicznych spowodował, że obecnie osteoporozy nie uznaje się za przeciwwskazanie do zabiegu implantacji. Badania naukowe potwierdzają bowiem, że nie ma różnic w przetrwaniu implantów u osób z osteoporozą i u osób zdrowych.

Ważnym czynnikiem, który przypadku osteoporozy może mieć wpływ na podjęcie decyzji o zastosowaniu leczenia implantologicznego, są leki przyjmowane przez pacjenta, szczególnie – bifosfoniany. Leki te mogą powodować poważne reakcje niepożądane ze strony tkanek i utrudniać gojenie się rany po osadzeniu wszczepu. Wprawdzie nie jest konieczne zaprzestanie stosowania bifosfonianów przed wprowadzeniem implantów, ale z uwagi na ryzyko rozwoju martwicy kości szczęk spowodowane przyjmowaniem bifosfonianów długotrwale, specjaliści zalecają, aby co najmniej 3 miesiące przed zabiegiem implantacji odstawić te leki i wrócić do nich dopiero po całkowitym wygojeniu tkanek.

Ponieważ osteoporoza może również atakować tkanki przyzębia i niekorzystnie wpływać na jakość przyczepu łącznotkankowego, czyli tkanek, które utrzymują ząb w podłożu, konieczne jest uwzględnienie tego jako czynnika ryzyka przy podejmowaniu decyzji o założeniu implantów.