Strach jest jednym z uczuć pierwotnych, które odczuwa każde stworzenie w obliczu zagrożenia. Może być naturalny, wrodzony lub wyuczony. Ten instynktowny mija, kiedy zagrożenie zostaje oddalone. Wyuczony – pozostaje nadal i powraca na samo wspomnienie przyczyny, która go wywołuje. Strach bywa czasem tak silny, że paraliżuje, odbiera jasność myślenia oraz motywację do działania. Taki może być przesadny strach przed dentystą, czyli dentofobia.

Strach przed dentystą należy do kategorii wyuczony, ale trafniej byłoby go w tym przypadku nazywać: wpojony, zaszczepiony – bo lęk przed leczeniem stomatologicznym nie bierze się z instynktownego poczucia zagrożenia, lecz jest wynikiem przetransformowania przez umysł zasłyszanych informacji na temat okropnych rzeczy, które człowiekowi mogą przytrafić się u dentysty.

Strach jako uczucie pierwotne jest pozytywną cechą i nader pożądaną, jeśli bierze się pod uwagę instynkt przeżycia w obliczu zagrożenia. Strach przed dentystą jest emocją o tym bardziej negatywnym charakterze, im jest większy i im bardziej blokuje racjonalne myślenie, które nakazuje zęby leczyć dla zdrowia reszty ustroju. Dentofobia, podobnie jak naturalny paraliżujący strach, jest uczuciem destrukcyjnym, ponieważ nie tylko nie uchroni przed następstwem działania bakterii próchnicy, ale jeszcze doprowadzi do pogorszenia stanu zdrowia jamy ustnej i może zniszczyć życie – kiedy straci się pracę i pozycję towarzyską z powodu skandalicznie zaniedbanego zdrowia jamy ustnej.

Jeśli ktoś boi się bólu, to przypominamy, że u stomatologa dostępne jest znieczulenie. A jeśli strach pojawia się na widok dentysty czy gabinetu, wówczas najlepszą metodą na jego pokonanie jest stopniowe oswajanie się z przedmiotem/podmiotem wywołującym lęk, czyli częste, regularne wizyty i zasiadanie w fotelu choćby tylko w celu sprawdzenia stanu uzębienia. To pomaga zrozumieć, jak błędne dotychczas było nasze myślenie: bo dentysta chce naszego dobra; w dodatku w nowoczesnym gabinecie oferuje znakomite warunki do realizacji tego zadania.

Źródło: „Super Express”