Nie zgadzasz się z opinią lekarza lub specjalisty, który cię leczy? Masz prawo do złożenia sprzeciwu. Uregulowane zostało to w art. 31–32 ustawy z 6 listopada 2008 r. zawierającej prawa pacjentów oraz przepisy o rzeczniku praw pacjenta. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mają prawo wnieść sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia lekarza, jeżeli ustalenia te mają wpływ na prawa pacjenta wynikające z przepisów.

Świadczenia, z których korzysta pacjent, powinny być realizowane zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, z należytą starannością i z zachowaniem etyki zawodowej. Jeśli pacjent ma zastrzeżenia lub nie zgadza się z wydaną opinią, odczuwa, że łamane są jego prawa lub realizowane są tylko częściowo, może zaskarżyć postanowienia lekarskie do specjalnej komisji lekarskiej działającej przy rzeczniku praw pacjenta (RPP). Ma na to 30 dni od wydania spornej opinii albo orzeczenia.

Wniosek musi mieć formę pisemną. Należy dołączyć do niego kserokopię kwestionowanego orzeczenia lub opinii lekarskiej oraz pełną dokumentację medyczną, a w treści wniosku uzasadnić swoje zdanie poprzez wskazanie przepisu, z którego wynikają prawa pacjenta naruszone przez kwestionowaną opinię lub orzeczenie. Niespełnienie tych warunków skutkuje odrzuceniem wniosku z powodów formalnych.

W skład komisji wchodzi trzech lekarzy, w tym dwóch tej samej specjalności, co ten, który wydał kwestionowaną opinię albo orzeczenie. Komisja powinna działać w sposób bezstronny, nie może w niej zasiadać lekarz, który wydał sporną opinię, ani jego małżonek, krewny czy powinowaty. Wniosku pacjenta nie powinna też rozpatrywać osoba pozostająca w stosunku nadrzędności lub podrzędności służbowej wobec lekarza, względem którego wniesiona została skarga.

W ciągu 30 dni od chwili złożenia skargi komisja powinna wydać uzasadnione orzeczenie w formie pisemnej. Powinno ono zostać doręczone pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, jeśli nie uczestniczyli oni w postępowaniu, w ciągu 7 dni.

Opisane postępowanie dotyczy tych orzeczeń i opinii lekarskich, których nie można inaczej zakwestionować, wobec których nie istnieje inna ścieżka odwoławcza. Oznacza to, że nie można liczyć na rozpatrzenie takiego wniosku w przypadku orzeczeń o niepełnosprawności lub przyznania prawa do renty. W tych przypadkach istnieje inna procedura odwoławcza.

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”