Prawidłowo prowadzone leczenie kanałowe wymaga, aby kanały korzeniowe – przed wypełnieniem ich gutaperką – były oczyszczone z martwiczej tkanki i jałowe. W celu dokładnej dezynfekcji leczonego kanału stomatolog wykonuje mechaniczne oczyszczanie jego przestrzeni oraz zakłada do jego wnętrza opatrunek ze środka bakteriobójczego o przedłużonym działaniu, np. pastę wodorotlenkowo-wapniową.

Zastosowanie odkażającego opatrunku z długo działającej pasty przyczynia się do:

• zabicia w ciągu kilku minut praktycznie wszystkich bytujących w kanale drobnoustrojów i utrzymania na długi czas jałowego środowiska;

• rozpuszczenia martwych tkanek zlokalizowanych w kanale – tym samym zlikwidowane zostaje podłoże, na bazie którego już po usunięciu opatrunku mogłyby rozwijać się bakterie w kanale;

• przyspieszenia gojenia się ran, regeneracji uszkodzonych tkanek i zdrowienia leczonych okolic – procesy zdrowienia i gojenia się ran uwarunkowane są dobrym odtwarzaniem się uszkodzonych tkanek i zachowaniem suchości w kanale. Kanał pozostaje zaś suchy, ponieważ tkanki, które odtwarzają się w leczonej okolicy dzięki zastosowaniu opatrunku, zatrzymują przesącz płynu tkankowego przedostającego się tam wcześniej poprzez uszkodzone struktury.

Kanał suchy i oczyszczony z resztek martwiczej tkanki staje się miejscem nieprzyjaznym do rozwoju bakterii.

Aby opatrunek zakładany do zęba był skuteczny, musi być szczelny i nie może znajdować się w kanale zbyt długo – ponieważ z czasem traci swoje antyseptyczne właściwości. Jeśli stomatolog uzna, że leczenie z opatrunkiem należy przedłużyć, usuwa zużytą porcję pasty i zakłada nową.

Źródło: Opracowanie własne