Leczenie protetyczne wymaga czasem założenia korony częściowej. Korony częściowe zwane są też półkoronami lub koronami trzyćwierciowymi. Jest to stosunkowo rzadko stosowany w naszym kraju sposób przywracania funkcjonalności aparatu żującego. Najczęściej korony częściowe stosuje się jako elementy mostu, które łączą przęsło z filarem. W przypadku leczenia przy użyciu koron częściowych część policzkowa zęba pozostaje naturalna, natomiast nadbudowywane są pozostałe jego części. Korony częściowe mogą być mocowane na siekaczach, kłach i zębach przedtrzonowych (u osób o wyjątkowo szerokim uśmiechu można je stosować również na pierwszych zębach trzonowych).

Koron częściowych nie zakłada się:

• pacjentom o dużych skłonnościach do próchnicy;

• na zęby krótkie, z licznymi ubytkami próchniczymi lub też na zęby bardzo płaskie;

• na zęby z wypełnieniami, przez które musiałaby przechodzić granica korony.

Po założeniu korony częściowej chroniona jest struktura zęba i uzyskuje się bardzo dobry efekt estetyczny. Korony częściowe cenione są za to, że nie drażnią dziąseł – są to struktury naddziąsłowe, oraz za to, że można je dokładnie oczyścić. Lekarzowi łatwiej jest mocować takie uzupełnienie protetyczne niżeli inne oraz może on wykonywać badanie żywotności zęba przy założonym uzupełnieniu.

Pierwszym etapem leczenia protetycznego z użyciem koron częściowych jest opracowanie zęba. Potem pobierany jest wycisk, na bazie którego powstaje model gipsowy. Na podstawie modelu technik dentystyczny wykonuje indywidualnie dopasowaną koronę częściową. Osadzaniem korony zajmuje się lekarz dentysta.

Źródło: Opracowanie własne