Stomatopatie protetyczne – przyczyny

Stomatopatie protetyczne to zmiany na błonie śluzowej jamy ustnej o charakterze zapalnym, które powstają pierwotnie w miejscu kontaktu protezy z tkanką, a następnie mogą objąć większą powierzchnię. Jeśli stomatopatia związana jest z zakażeniem, zmiany mogą rozprzestrzenić się na całą jamę ustną.

Czynniki powodujące powstanie stomatopatii to:

Uraz mechaniczny – wywołany jest przez przesuwającą się, niestabilną protezę lub złe przyleganie protezy do śluzówki jamy ustnej. Najczęściej ich następstwem są zakażenia grzybicze.
Zakażenie grzybicze – głównie spowodowane przez grzyby drożdżopodobne z rodzaju Candida, głównie przez C. albicans. Grzyb ten jest naturalnym elementem mikroflory jamy ustnej. Patogennego charakteru nabiera, kiedy dojdzie do zaburzenia równowagi mikrobiologicznej lub fizykochemicznej tego obszaru albo spadnie odporność organizmu.
Reakcja alergiczna – bardzo rzadka ale możliwa na jeden ze składników tworzywa akrylowego.
Wpływ płytki osiadającej na protezie – płytka tworzy się nie tylko na szkliwie, ale także na tworzywie uzupełnienia protetycznego. Jest znakomitym podłożem do rozwoju drobnoustrojów i stanowi fundament do powstania stanów zapalnych wywołanych zakażeniem patogenami. Problem płytki dotyczy głównie osób użytkujących protez całodobowo.
Choroba układowa – powoduje spadek odporności, przez co sprzyja wystąpieniu stomatopatii. Najczęstszą przyczyną jest cukrzyca, której efektem – wynikającym z upośledzenia sprawności układu immunologicznego – jest słabsze gojenie się ran i gorsza regeneracja tkanek. Choroba zakłóca również wydzielanie śliny i zmienia jej skład, co sprzyja rozwojowi zakażeń grzybiczych.
Niewystarczająca higiena jamy ustnej – nie chodzi tu tylko o niezachowanie zaleceń dotyczących dwukrotnego w ciągu doby czyszczenia zębów, ale również o nieoczyszczanie protezy lub niewyjmowanie jej na czas nocnego odpoczynku. Gromadząca się płytka sprzyja rozwojowi zakażeń grzybiczych.
Czynnik chemiczny – najczęściej jest to pozostałość po procesie polimeryzacji w postaci monomeru metakrylanu metylu uwalniającego się z protezy w ciągu pierwszych 3 dni po polimeryzacji.