Pacjent
- Warto wiedzieć
- Coś na ząb
- Wybielanie zębów
- Choroby i leczenie
- Estetyka
- Higiena
- Ciekawostki ...
- Dowiedz się jak...
- Forum
- Baza gabinetów
- Pytania do ekspertów
- Subskrypcja
- Ogłoszenia - Pacjent
- Partnerzy portalu
- Tagi
- Bruksizm
- Ciąża a zęby
- Dental TV
- Kamień nazębny
- Korony
- Leczenie kanałowe
- Licówki
- Mosty
- Strach przed dentystą
- Vademecum Pacjenta
- Zęby mądrości
- Znieczulenia
Ortognatyka, inaczej chirurgia ortognatyczna, to dziedzina stomatologii zajmująca się leczeniem wad zgryzu, które powstają wskutek nieprawidłowego rozwoju kości twarzy. Wkracza tam, gdzie klasyczna i nowoczesna ortodoncja nie mają pacjentowi nic do zaoferowania.
Pacjenci na zabiegi z zakresu ortognatyki zgłaszają się zatem nie tylko z powodu nieprawidłowego zgryzu, którego nie da się wyleczyć dostępnymi metodami ortodontycznymi, ale również z uwagi na zaburzoną estetykę twarzy i asymetrię twarzy, które utrudniają codzienne funkcjonowanie lub powodują, że osoby z takimi nieprawidłowościami czują się społecznie nieakceptowane. Dzięki ortognatyce można poprawić estetykę twarzy i funkcjonalność wielu jej obszarów związanych z narządem żucia.
Najlepsze efekty leczenia osiąga się, kiedy chirurdzy ortognatyczni współpracują z lekarzami ortodontami. Dzieje się tak, gdyż ortodoncja i ortognatyka mają wiele punktów stycznych i są to dziedziny, których obszary działania wzajemnie od siebie współzależą. Przykładami nieprawidłowości, które wymagają takiego właśnie skorelowanego leczenia ortognatyczno – ortodontycznego, są między innymi niedorozwoje szczęki, laterogenia czy progenia.
Czym jest osteodystrakcja? P, D choroby i leczenie
Tagi: zabieg, szczęka, higiena jamy ustnej
Osteodystrakcja to stopniowe wydłużanie kości, zwiększanie ilości tkanki kostnej, rozbudowywanie kości z wykorzystaniem specjalnych przyrządów, tak zwanych osteodystraktorów. Osteodystrakcję stosuje się w sytuacji, kiedy wskutek urazu bądź z powodu utraty zębów, które miały miejsce dawno temu, doszło do ubytku kości szczęk.
Zabieg osteodystrakcji rozpoczyna się przecięciem kości. Do końców przeciętej kości przykręcany jest osteodystraktor. Po kilku dniach od zabiegu rozpoczyna się rozciąganie tkanki kostnej, które polega na przekręcaniu śruby osteodystraktora specjalnym kluczykiem. Przekręcanie to jest bezbolesne i wykonuje je samodzielnie pacjent zgodnie z instruktażem, który został mu udzielony przez lekarza prowadzącego leczenie. Po trwającym kilkanaście dni okresie rozciągania kości następuje okres stabilizacji wyników, który trwa kilka miesięcy. Po zakończeniu procesu stabilizacji dentysta może przeprowadzić zabieg wszczepienia implantu.
Warunkiem absolutnie koniecznym do zakończenia całego procesu leczenia sukcesem jest nienaganna higiena jamy ustnej. Osteodystrakcji nie stosuje się u pacjentów z cukrzycą, schorzeniami immunologicznymi, osteoporozą, w trakcie leczenia onkologicznego, przy złej higienie jamy ustnej, schorzeniach przyzębia, a także u osób palących papierosy.