Leczenie kanałowe rzadko rozpoczyna się od pobrania próbki materiału do posiewu mikrobiologicznego. Tymczasem idealny schemat postępowania w sytuacji, kiedy stomatolog ma leczyć ząb z wysiękiem lub ropniem, powinien zaczynać się właśnie od pobrania materiału do posiewu i wykonania antybiogramu. Czynność ta powinna być wykonana jeszcze przed przystąpieniem do opracowywania kanałów wiertłem. Dzięki wynikom mikrobiologicznych badań laboratoryjnych dentysta zyskuje informację na temat zasiedlającej chory ząb mikroflory i może dobrać antybiotyk precyzyjnie likwidujący określone bakterie. Tyle postępowanie wzorcowe. W praktyce przed leczeniem kanałowym materiał do posiewów pobiera się w nielicznych przypadkach, czasem prosi o to sam pacjent, mając świadomość, że czeka go antybiotykoterapia standardowa, w której lekiem pierwszego rzutu najczęściej jest środek z grupy penicylin albo antybiotyk makrolidowy (w przypadku uczulenia na penicyliny), i chcący uniknąć leczenia metodą prób i błędów.

Wykonanie posiewu jest szczególnie wskazane, gdy:

• istnieje wysokie ryzyko zapalenia wsierdzia,

• pacjent ma zaburzoną odporność (z powodu stosowania leków immunosupresyjnych, po chemio- czy radioterapii, po przeszczepach),

• pomimo prawidłowo przeprowadzonego leczenia endodontycznego nadal utrzymuje się stan zapalny i tkliwość w okolicy leczonego zęba,

• zaordynowane leki nie likwidują istniejącego stanu zapalnego po leczeniu endodontycznym,

• w tkankach przyzębia obserwuje się wysięk lub ropień.

Źródło: Opracowanie własne