Resorpcja zachodząca w uzębieniu to proces, w którym szereg czynników fizjologicznych i/lub patologicznych prowadzi do utraty tkanek twardych zęba oraz kości wyrostka zębodołowego – ważnej struktury, dzięki której ząb utrzymywany jest w zębodole. Resorpcji podlegają:

• korzenie zębowe zębów mlecznych – jest to proces fizjologiczny, związany z wymianą uzębienia mlecznego na stałe;

• zęby mleczne i zęby stałe – to proces patologiczny, który prowadzi do choroby zębów, a w konsekwencji do utraty zęba i do rozwoju stanów patologicznych tkanek przyzębia.

Resorpcja patologiczna może pojawiać się:

• od strony jamy zęba – jest to resorpcja wewnętrzna;

• na powierzchni cementu korzeniowego – to resorpcja zewnętrzna.

W pewnych sytuacjach może jednocześnie występować resorpcja wewnętrzna i zewnętrzna. Rozróżnienie resorpcji wewnętrznej od zewnętrznej nie zawsze jest proste, ale w każdym przypadku jest to rzecz istotna, ponieważ od tego zależy wdrożenie właściwej metody leczenia choroby zębów. Stomatolog musi zatem dokładnie przeprowadzić badanie, aby trafnie ocenić, z którym typem resorpcji ma do czynienia.

• Resorpcja wewnętrzna określana jest też jako ziarniak wewnętrzny. Najczęściej pojawia się w zębach przednich: zazwyczaj w jednym, ale w przypadku występowania pewnych chorób ogólnoustrojowych może również dotyczyć wielu zębów naraz. Wśród prawdopodobnych przyczyn powstawania tego typu resorpcji wymienia się m.in. urazy, choroby ogólnoustrojowe, przewlekle zapalenie miazgi. Zaatakowany ząb długo nie daje znać o rozwijającej się chorobie, dlatego resorpcja wewnętrzna bywa wykrywana najczęściej w stadium silnie zaawansowanym, kiedy np. na skutek przedostania się do miazgi bakterii z jamy ustnej pojawi się ból i rozwinie ostry stan zapalny. W diagnozowaniu ziarniaków wewnętrznych pomocna okazuje się radiografia: zdjęcie rtg ujawnia w chorym zębie bańkowatą przestrzeń. W leczeniu stosuje się całkowite usunięcie chorej tkanki poprzez mechaniczne opracowanie zmienionej okolicy, zastosowanie płukanek medycznych, stosowane są też ultradźwięki; na koniec wykonuje się leczenie kanałowe.

• Resorpcja zewnętrzna – wywoływana jest przez przewlekłe stany zapalne tkanek okołowierzchołkowych zęba, może też powstać na skutek urazu zęba, istnienia w tkankach jamy ustnej torbieli uciskającej na zęby, zbyt intensywnego leczenia ortodontycznego; może też być skutkiem wybielania zębów. Ten typ resorpcji może pojawić się w okolicy przyszyjkowej zęba, tuż przy wierzchołku zęba albo w środkowej części korzenia zębowego. Przy zapalnych resorpcjach wykonuje się antyseptyczne leczenie kanałowe, a w razie konieczności interwencję podejmuje chirurg stomatologiczny. Resorpcja zewnętrzna, która nie jest leczona albo taka, która była leczona, lecz nie przyniosło to efektu, w dość krótkim czasie może doprowadzić do utraty zęba. Ząb można też stracić, jeśli resorpcja o charakterze zapalnym ulegnie nasileniu.

Źródło: Opracowanie własne