Tkanki okołowierzchołkowe, czyli struktury otaczające otwór w korzeniu zęba, przez który miazga zęba łączy się z kością i przez który do zęba docierają naczynia krwionośne, bywają czasem narażone na pojawienie się ostrego ropnego zapalenia. Zakażenie to ujawnia się zazwyczaj wtedy, gdy spada odporność organizmu. W efekcie zakażenia może powstać ropień:

• Okołowierzchołkowy – efektem jest ból samoistny albo też silny ból podczas ucisku na ząb, dający uczucie „wysadzania” zęba z zębodołu, łagodzony najczęściej zimnem i wzmagany bodźcem cieplnym. W okolicach wierzchołka zęba zmienionego zapalnie stomatolog stwierdza zaczerwienienie, może też wystąpić obrzęk. Stosowane leczenie: wykonywana jest trepanacja zęba, antyseptyczne leczenie kanałowe i podawanie antybiotyków.

• Podokostnowy – pojawia się, kiedy wędrująca przez kość wyrostka zębodołowego treść ropna doprowadza do odwarstwienia okostnej. Występuje bardzo silny ból, może pojawić się gorączka i złe samopoczucie. Ząb z objawami zakażenia może się chwiać, a na twarzy pojawia się czasem niewielki obrzęk. Leczenie obejmuje wykonanie nacięcia na błonie śluzowej w miejscu zbierania się ropy, wykonanie antyseptycznego leczenia kanałowego i podanie antybiotyków.

• Podśluzówkowy – dochodzi do niego w wyniku przebicia się ropy przez kość wyrostka zębodołowego i okostną pod błonę śluzową. Ból nie jest nieznośny, ale może pojawić się znaczny obrzęk twarzy. Może też występować gorączka i złe samopoczucie ogólne. To, w którym miejscu jamy ustnej treść ropna znajdzie ujście, zależy od grubości i wytrzymałości tkanek miękkich oraz kości. Jeśli dojdzie do przebicia się ropnia, ustępują szybko objawy ostrego zapalenia, a stan chorobowy – o ile nie jest leczony - przechodzi w postać przewlekłą. W leczeniu stomatolog stosuje trepanację zęba, nacinanie błony śluzowej jamy ustnej, aseptyczne leczenie kanałowe i antybiotykoterapię. W szczególnie trudnych przypadkach konieczna jest interwencja dentysty chirurga.

Źródło: Opracowanie własne