Szkliwiak, zwany też ameloblastomą, to nowotwór, który występuje w jamie ustnej najczęściej u osób dorosłych w wieku 20–50 lat. Obecnie uznawany jest za jedną z najczęściej występujących zmian zębopochodnych o charakterze nowotworowym.

Szkliwiaki mogą mieć charakter łagodny bądź złośliwy. Do odpowiedniej grupy kwalifikuje się je na podstawie ich zachowania biologicznego. Wyróżnia się w typie łagodnym szkliwiaki jednokomorowe, wielokomorowe, desmoplastyczne bądź zewnątrzkostne, natomiast w typie agresywnym wyodrębniono szkliwiaka złośliwego, który może dawać przerzuty do odległych narządów – najczęściej do płuc – a także raki szkliwiakowe oraz szkliwiaka obwodowego.

Szkliwiaki mogą rozwijać się także u dzieci, dlatego tak ważne jest, aby regularnie zabierać dziecko do stomatologa. Najczęściej szkliwiaki u dzieci związane są z zatrzymanym zębem i występują w typie łagodnej ameloblastomy jednokomorowej.

Szkliwiaki częściej pojawiają się w żuchwie niż w szczęce. Te, które dotykają żuchwy, mogą długo nie dawać objawów i wolno rosnąć. Mogą jednak doprowadzać do sporych rozmiarów narośli i silnej deformacji twarzy.