Suchość jamy ustnej, czyli kserostomia, to problem, który dotyka między innymi osoby hemodializowane. Przyczynami kserostomii pojawiającej się w tej grupie osób są:

• zmniejszony przepływ śliny;

• zwiększona lepkość śliny;

• wzrost stężenia mocznika oraz jonów fosforu i sodu;

• podwyższone pH śliny.

Wyższe stężenie mocznika powoduje, że oddech osoby poddawanej dializom staje się „mocznicowy”. Nieprzyjemny zapach z ust znacznie pogarsza jakość życia, ponieważ prowadzi do dyskomfortu u dotkniętej nim osoby, jak i u ludzi z jej otoczenia.

Uważa się, że w przypadku osób hemodializowanych kserostomia pojawia się w wyniku niedoskonałości samej dializy, jak i niewydolności nerek. W zależności od sprawności nerek oraz jakości przeprowadzonej dializy zaburzenia w wydzielaniu śliny mogą być bardziej lub mniej nasilone, a to z kolei może przekładać się na różne nasilenie kserostomii. Ponadto u pacjentów korzystających z dializowania suchość w jamie ustnej może być nasilona z powodu współistnienia chorób ogólnych, takich jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca czy miażdżyca. Wpływ na kserostomię mają również stosowane leki.

Suchość w jamie ustnej powoduje, że osoby nią dotknięte mogą spożywać zbyt duże ilości płynów w okresie pomiędzy kolejnymi dializami. Może to doprowadzić do groźnego zaburzenia gospodarki wodnej w organizmie i powstania m.in. tak zwanej hipotonii międzydializowej. Z tego powodu kserostomię osób hemodializowanych należy bezwzględnie diagnozować i leczyć.