Styczniowy Nadzwyczajny Zjazd Lekarzy zaowocował opracowaniem dwóch ważnych stanowisk, które mogą wspomóc realizację programu naprawczego polskiej służby zdrowia. Zawierają one:

1. Sprzeciw wobec rządowych zamierzeń reformowania służby zdrowia bez zwiększenia środków publicznych przeznaczonych na ten cel. Podkreślono, że w naszym kraju wydatki na reformy w służbie zdrowia, w przeliczeniu na jednego mieszkańca, należą do najniższych w Europie.

2. Ocenę istniejącej sytuacji w służbie zdrowia: „Środowisko lekarskie od lat wskazuje na główne przyczyny leżące u podstaw licznych problemów polskiego systemu ochrony zdrowia. Nadzwyczajny IX Krajowy Zjazd Lekarzy dostrzegając szybki rozwój gospodarczy naszego kraju przypomina, że ochrona zdrowia i życia jest priorytetem dla przeważającej większości Polaków. W tej sytuacji, powinność władz wobec chorych, ale także wobec kilkusettysięcznej grupy tych, którzy się nimi opiekują, jest oczywista. Powinność ta niestety od dekad nie jest należycie wypełniana.(...)”. By sytuacja uległa poprawie, potrzebne są następujące zmiany:

• podwyższenie składek na ubezpieczenie społeczne do wysokości co najmniej 13%;

• wyrównanie składki płaconej za niektórych ubezpieczonych przez budżet państwa do poziomu składki płaconej przez obywateli;

• określenie minimalnego, godziwego wynagrodzenia lekarzy;

• odejście od modelu udzielania świadczeń kontraktowych z „nakazowo – rozdzielczego” na system wolnego wyboru przez ubezpieczonego;

• określenie na nowo koszyka świadczeń gwarantowanych i wprowadzenie częściowych opłat za świadczenia regulowanych przez pacjentów (przy jednoczesnym stworzeniu systemu osłon socjalnych dla najuboższych);

• likwidacja NFZ i wprowadzenie w jego miejsce instytucji ubezpieczenia zdrowotnego, realizujących politykę kontrolowanej konkurencji;

• wprowadzenie systemu dodatkowych, dobrowolnych ubezpieczeń zdrowotnych;

• zapewnienie lekarzom i lekarzom dentystom wysokojakościowego i sprawnego systemu kształcenia podyplomowego.

Uczestnicy Zjazdu zwrócili uwagę, że głos środowiska lekarskiego nie może być pomijany, kiedy w grę wchodzi unowocześnienie i naprawa systemu opieki zdrowotnej.

Źródło: „Gabinet prywatny”