Na skróty
- Forum
- Zareklamuj swój gabinet
- Izby Lekarskie w Polsce
- Partnerzy portalu
- Magazyn Stomatologiczny
- Wydawnictwo
Czelej - Wydawnictwo
PZWL - Wydawnictwo
Med Tour Press Int. - new! Katalog firm
- Dodaj gabinet
- Poradnik dentysty
- Organizacje
- Turystyka stomatologiczna
- Marketing stomatologiczny
- Dotacje z UE
- KORONAWIRUS
- Dental TV
- new! Czas na urlop!
- Relacje z targów i imprez
- 02-09-2011
Od 1 stycznia 2012 r. zaczynają obowiązywać przepisy, na mocy których pacjent będzie mógł dochodzić swoich praw o uznanie zdarzenia medycznego przed komisją wojewódzką. Siedzibą dla komisji wojewódzkiej jest siedziba właściwego dla niej urzędu wojewódzkiego. Członków komisji wojewódzkiej powołuje wojewoda, Rzecznik Praw Pacjenta oraz minister zdrowia. Komisję tworzy 16 członków:
-
8 członków mających co najmniej wyższe wykształcenie i tytuł magistra lub równorzędny w dziedzinie nauk medycznych, którzy wykonują zawód medyczny przez okres co najmniej 5 lat albo mają stopień naukowy doktora w dziedzinie nauk medycznych;
-
8 członków z co najmniej wyższym wykształceniem i tytułem magistra w dziedzinie nauk prawnych, które przez okres co najmniej 5 lat były zatrudnione na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa albo mają stopień naukowy doktora w dziedzinie nauk prawnych, a dodatkowo wiedzę w zakresie praw pacjenta.
Wojewoda powołuje 14 członków:
-
4 spośród kandydatów zgłoszonych przez samorządy: lekarskie, lekarzy dentystów, pielęgniarek i położnych oraz diagnostów laboratoryjnych
-
4 spośród kandydatów zgłoszonych przez samorządy zawodowe: adwokatury oraz radców prawnych, mających siedzibę na terenie danego województwa
-
6 spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje społeczne działające na terenie województwa na rzecz praw pacjenta.
Rzecznik Praw Pacjenta i minister zdrowia powołują po jednym członku komisji.
W konkretnej sprawie orzeka 4 z nich. W przypadku postępowania odwoławczego żaden z 4 członków uprzednio orzekającej komisji nie może brać udziału w ponownym rozpoznaniu sprawy.
Źródło: „Medycyna Praktyczna”