W „Gazecie Prawnej z 14.03.2008 r. czytamy, że 13 marca 2008 r. Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wydał wyrok, iż „reklama dentystów Artykuł 81 WE w związku z art. 3 ust. 1 lit. g) WE i art. 10 akapit drugi WE nie stoi na przeszkodzie takim krajowym przepisom jak ustawa z dnia 15 kwietnia 1958 r. dotycząca reklamy w zakresie usług dentystycznych, zakazującym komukolwiek oraz podmiotom świadczącym usługi dentystyczne w ramach wolnego zawodu lub gabinetu dentystycznego uprawiania jakiejkolwiek reklamy w zakresie usług dentystycznych”. Wyrok jest ostateczny. Ogłoszono go w sprawie stomatologa, który w Belgii prowadził laboratorium oraz klinikę dentystyczną. Środowisko lokalnych dentystów zarzuciło mu brak uprawnień do wykonywania zawodu oraz zamieszczanie reklam. Dentysta uprawnienia posiada, natomiast kwestię legalności zamieszczania reklam rozstrzyga przywołany wyrok.

Zawód dentysty (jak i inne zawody medyczne) dotyczą zdrowia i życia ludzkiego. Klienci korzystający z usług stomatologów zazwyczaj nie robią tego z pobudek jedynie chęci, ale przeważnie potrzeby. Ze względu również na to, iż zabiegi medyczne wpływają nieraz na całokształt stanu fizycznego pacjenta oraz na jego równowagę psychiczną, wszelkie usługi medyczne mają charakter specyficzny. Dlatego państwo członkowskie Unii ma prawo wprowadzić przepisy ograniczające swobodę reklamy w tym zakresie, a lekarz powinien budować swój wizerunek nie poprzez działania marketingowe, ale przez solidną pracę i wysokiej jakości usługi.

Zakazy reklamy w branży medycznej nie mogą dotyczyć podawania informacji o:

• tożsamości usługodawcy

• miejscu i czasie świadczenia usług

• prawie do wykonywania zawodu

• sposobach kontaktu z usługodawcą.

Dane te muszą jednak być podane w sposób neutralny a nie perswazyjny. Na tym bowiem polega różnica między reklamą a informacją: ta pierwsza zachęca, a druga dostarcza tylko wiadomości na konkretny temat. Informacje powyższe można umieszczać w książkach telefonicznych, Internecie czy na szyldach obok siedziby firmy.

Źródła: „Gazeta Prawna”, „Rzeczpospolita”